Sevmekte yorulur
"bir adam bir kadın var içimde iyice anladım
bana bunu sessizce anlatıyorlardı
bir yerde onların yönlerinden
alımlı bir zarf katlanmıştı uzaktaki
bulvarların geceye vurdukları
çağırmasız kır günlerini zararsız akrepleri
uzunlamasına yaşayıp yatay bir çocukla kalkan
bir sürü alışkanlıklar taşıyan
insanlığımızın gülüşü yalnızlar çarşısında
çağrılmış gümüş seslerini aynadaki yüzlerin
başkası sevsin diye en seçkin yerine
bir şal gezdirirdi
insanlığımıza birşey getirirdi yalnızlara
Cahit Zarifoğlu
Ey benim kaf dağını mesken tutan sevdiğim ;
Sen sevdayı dört nala koşar mı sandın ?
" Aşkta duraklar ve yara alır..."
Ve unutma ki " SEVMEKTE YORULUR..."
"Sevmekte yorulur." Demişti bir şair.Doğruymuş, gerçekten sevmekte yorulabiliyormuş.
beni sevmekten yorulursa, ya benden bıkarsa diye düşünmekten kendimi alamıyordum
Sevmekte yorulur
Ömrümde yalnızca bir kez gerçekten sevildim.
.. Ama kaderin bir muziplik yaparak sevdiğime, üstelik benim de gerçekten sevildiğime beni inandırdığı gün, önce altüst oldum, pusulamı şaşırdım; piyangoda büyük ikramiye vurmuştu sanki, fakat verdikleri para piyasada geçmiyordu. Ardından hafif göğsüm kabardı –bu duyguyu tatmayan insan değildir–; ne
