Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
9/10 puan verdi
Necip Fazıl’ın bu eserinde bir adam yaratmaya çalışan bir adamın bunu yaparken kendini bulduğuna, kendi kaderini kaleme alışına ve ölümü buluşuna şahit oluyoruz.
Olaylar ana kahramanımız Hüsrev’in, kendini incir ağacına asan bir babanın oğlu hakkında bir piyes yazması üzerine gelişiyor. Evine kitap hakkında bilgi almaya gelen bir gazetecinin
Ama Fareler Uyurlar Geceleyin
Daha önce kapıların dışında adlı tiyatro eserini okuduğum ve hayran kaldığım borchertin bu öykü kitabı basımı olmadığı için pc pdf olarak okumuştum yky yayınları basımını yapınca kaçırmadan hemen aldım kitaba gelince borchertin öykülerinden oluşan bir kitap ,güzel bir hayat yaşamamış kısa hayatı 20 yaşında odasında bulunan mektuplarından ve anlattığı bir fıkradan dolayı mahvolmuş hapishanede hücrede yatmış ağır kış şartlarında rusyaya savaşa gönderilmiş hastalanmış 25 yaşında dünyadan göçmüş tam bir savaş karşıtı borchert zaten öykülerinde savaşın acımasızlığını yaşanılan trajediyi bocrhertin her kelimesinde yaşıyorsunuz hele kitabın ilk başında karahindiba adlı öyküsunde hücrede yaşadığını ifade ederken kullandığı " beni bu yaratıkla yalnız bıraktılar sonunda,ama hayır yalnız bırakmadılar ,hücreye de tıktılar,herşeyden çok korktuğum bu yaratıkla kendi kendimle" kelimeler müthiş, yazık olmuş insanların savaş denilen lanet yüzünden genç yaşda ölüp gitmesi çok kötü o günden bu güne bir şeymi değişti hayır kelimelerimizi kullanırken şimdide korkuyoruz borchert kadar cesurda değiliz tehlikeli vahşi iki ayaklı canlılar aynı dünyayı paylaşmaya devam ediyoruz borchert okumak mutlu etmiyor insanı yaşasaydı kazanacaklarımızı düşününce kitapda her cümlesi yaşamından bir parça olmuş belki yaşamasaydı bu dramı böyle yazamazdı büyük yazarların hayatlarıda zor olmamış mı
Büyüteçle mutluluk aramak...
Dünya özünde iyi bir yer değil. Bunu doğaya bakarak da görebiliriz. Bir yaban arısı larvalarını masum bir hayvanın karnına yerleştirir; zavallı hayvan can çekişerek ölürken larvalara kuluçkalık eder. Hayat özünde vahşi bir şey. Neokorteksimizin gelişmiş olması sayesinde çok fazla örüntü kurabiliyor ve yorumlayabiliyoruz. İnsanı gelişkin canlı kılan özellik bu. Bu da bizi duygularımız, hissettiklerimiz üzerine konuşur kılıyor. Biraz bal emebilmek için kocaman tahtalar kemirdiğimizi iddia ediyorum. Bu kitap balı bulmayı bir hazine avı olarak tanımlıyor. Dünyaya geldiğimiz yerde, elimizdeki şartlarda ağzımızda bal tadı bırakan her şeyi elimizde bir büyüteçle aramak...
Beynimiz kısayollarla, yani alışkanlıklarla çalışıyor. Tekrar eden düşünme biçimleri beynin daha az enerji harcamasına, yani tasarruf modunda çalışmasını sağlıyor. Tehlikeli ve kötü olanı fark etmek bizim ilkel hayatta kalma mekanizmamızın kosa yolu; bu bizim bugün hayatta kalmamızı sağlayan kısa yol. Ama artık ilk zamanlardaki kadar ölümcül tehditler altında değiliz. Bugünün insanın ihtiyacı mutluluk duygusu. Bu duyguya giden patikalar açıp bunları ana caddeye dönüştürmek de modern insanın tasarruf modu olacak.
Kundakta bir Ankara.
Bu kitabı okurken zihnimde tam olarak ne vardı emin değilim. Öncelikle okuma deneyimimden bahsetmek istiyorum bu sebeple. Benim için oldukça keyifli ve elimde sürünmeyen bir eser oldu. Bizlerden 100 yıl geride kalmış ama bir o kadar da yakın hissettiren bir dönem.
Ankara eskiden nasıl bir yerdi? Bunu madalyonun iki yüzünü gibi sunuyor bize Yakup
*Spoiler içerebilir
Bir süre bu kitap hakkında inceleme yazıp yazmama arasında gidip geldim ancak şu anda bir inceleme yazma kararı aldım ve bu satırları yazıyorum.
İlk olarak, kitap üç bölümden oluşuyor, Firdevs'in hayat hikâyesi, yazarın belli belirsiz üstün ve meraklıdan şoka ve alçakgönüllüye doğru gelişen kendi anlatısıyla çerçevelenir. Bu kitabı okumakta
Çok ama çok etkilendim . Kitap beni epey sarstı . Altını çizmediğim , not etmediğim bir sayfası olmadı galiba .
En büyük derdimiz kendimiziz işte . Hep bi uğraşma halindeyiz , hep bi arama , bulamama , hayal kırıklığı sonra yeniden motive olma , yeniden arayış ve işte hiç bitmeyen bu döngü .
İçine doğduğumuz bu dünya bir han ise bizlerde birer hancıyız diyor kitap gözlemciyiz yalnızca . Çok kurcalama , duygunu abartma , kutsama ; bastırma da ama yok da sayma . İzin ver , yaşa , geç işte . O kadar da komplike değil kabul et , o kadar da janjanlı değil .
O kadar da önemli değiliz evet ama hiç de sayılmayız . Var bir etkimiz neticede :) Yeryüzüne gelmiş herkesin kalıcı bir etkisi var . Var bir etkin madem bunu başkalarını da gözeterek kullan . İyi ol , sev , sevil ama karşılık beklemeden ,istemeden. Kendiliğinden olsun , su aksın yolunu bulsun .
Ben bunları ve tabi çok daha fazlasını aldım payıma .
Gözümü bile kırpmadan tavsiye ediyorum.
Biz mi alışkanlıkları oluştururuz yoksa onlar mı bizi oluşturur?
Uzun zamandır okumam üzerine tavsiyeler duyduğum ve sonunda elime alabildiğim, aldığımda da büyük bir keyifle okuduğum bir kitap. Evet öncelikle bu klişe sözle giriş yaptığım için üzgünüm…
Her zaman kitaplarda bazı yerlerin altını özenle çizmeyi ve üzerine notlar almaya çalışıp kişiselleştirmeyi sevmişimdir. Bu kitapta bunu gerçekten bolca yaptım
Yunus Emre bir şairden fazlası..
“Dağdan odun getiriyordum. Herkes ona odun diyordu; iki heceyle, OD-UN işte, ateş veren şey…Ama ben onun ilk hecesiyle ilgilendim, ateş olan kısmına, gönüllerde aşkı tutuşturan alevli kısmına, ‘OD’ a talip oldum. Herkes dağa odun için gittiğimi sanıyordu ama ben OD için gidiyordum”
Yunus Emre’nin hayatı ile ilgili kaynaklar yeterli değil ve kesin
Meik Wiking - Lykke
Selaaaam! Bu kitap tamamen iç ısıtan tipten...
Diğer kitabı olan Hygge'i okuduğumda da aynı şeyi hissetmiştim. Yalnız kitabın tek kötü tarafı pılı pırtı toplayıp Danimarka'ya gitmek istiyorsunuz.
Lykke, danca dilinde mutluluk demek.
Bu kitap, Danimarka'da yaşayan insanların hayatlarından bahsediyor. Daha doğrusu yaşama şekillerinden. Yaşamı güzelleştirmek için, dengede tutmak için yaptıklarından. Danimarka'da herkesin bisikleti var ve her yere bisiklet ile gidip geliyorlar. Aynı zamanda sırf romantik bir akşam yemeği olduğu için değil normal olan her akşam yemeklerinde mum yakıyorlar. Hatta kitabın arkasında şöyle yazıyor:
"Tüm dünyadakine kıyasla daha fazla mum yakılıyor."
Hygge adlı kitabı okuduğum zaman dediğim gibi ilk gezip görmek istediğim yerlerin başına yerleşti Danimarka. Bu kitabı okuduktan sonra bu isteğim kesinlikle daha netleşti. Tabii kitapta anlatılanlar kadar güzel midir her şey onu bilemeyiz. Hatta insan kitabı okuduktan sonra böyle bir yer olamaz diye de düşünmüyor değil. Bizim yaşadığımız yerden çok farklı ve sanırım bizler de öyle yaşamaya alışkın değiliz. Umarım bir gün böyle bir hayatla karşılaşırız. İnsanların birbirine güvendiği, herkesin güler yüzlü olduğu veee herkesin bisikletle dolaştığı bir hayat... Belki çok ütopik bir düşünce ama insan bu kitabı okuduktan sonra daha farklı isteklerde bulunamıyor.🫣