Gençlik! Babalarının çektiği acıları anımsa. Şimdi senin yararlandığın özgürlüğü elde etmek için onların kazanmak zorunda kaldıkları korkunç savaşları düşün. Bugün kendini bağımsız hissediyorsan, dilediğin gibi geziyorsan, düşündüğünü basında açıklayabiliyorsan, bir kanı sahibi olabiliyor ve bunu halka duyurabiliyorsan unutma ki ataların bunun için kafalarını ve kanlarını vermişlerdir. Sen zorba bir yönetim altında dünyaya gelmedin. Her sabah göğsünde bir efendinin çizmesiyle uyanmanın ne demek olduğunu bilemezsin.
Sayfa 57Kitabı okudu
Baba; anneme iyi bak olur mu?
Benden sana evlat vasiyetidir
Baba; anneme iyi bak!
Akşam büyük bir heyecanla televizyon izlerken sen
Şöyle gözünün ucuyla bir kez anneme bak
Yaşanmışlıklarını göreceksin o çocuksu bakışlarında
Yaşattıklarını yaşatamadıklarını
Sana adanmış koskocaman bir ömrü göreceksin bakışlarında
Akşamları geç geldiğinde boğazına
Doğru bir şey mi bu şimdi? Senin sorumlu bir şekilde davranman gerekiyor. Ruhunu düşün. Her şeyin böyle olması mı gerekiyor? Sen bana laf atıyorsun, ben sana iki misli karşılık veriyorum. Sen bana bir vuruyorsun, ben sana iki vuruyorum.
Hayır çocuğum! Peygamberler biz ahmaklara bambaşka bir şey öğretmişlerdir. Birinden kötü bir söz işitirsen sessiz kal, kendi vicdanı rahat bırakmasın o kişiyi. Kendi vicdanı o kişiyi paylayacaktır. Yumuşayacak ve seni dinleyecektir. Dinimiz bize kibirli olmamayı öğretti!.. Konuşsana! Dediğim gibi değil mi!
Durup gülümsedi ve “Sakın ha İvan! yangını kimin çıkardığını söyleme! Sen bir insanın bir kabahatini örtersen Tanrı senin iki kabahatini birden affeder!” diye ekledi. Sonra yaşlı adam ellerini göğsünde kavuşturdu, bir iç geçirdi, kasıldı ve ruhunu teslim etti.
Bir düşün, akşam yatıp da
Ertesi sabah kalkamadığını.
Hani son bir nefes alıp da
Tekrar dışarı bırakamadığını
Ruhun semaya yükselip
Girmediğini tekrar bedene
Bir düşün arafta bekleyip
Baktığını yataktaki meyyite
Ne aldın, ne verdin
Neler yazdın deftere
Şimdi cansız gözleri
Bakar şöyle bir maziye
Pişmanlık dolmuşdur oralar
Neden? sorarsın kendine
Hüzünler, zihnini oyalar
Unutma, yürüyoru o güne
Ne yar kalır, ne yaren
Yalnız sen ve yaptıkların
Bırakmaz peşini yaşarken
Hani şu kalbini kırdıkların...
. . . . Mustafa Aydın
Bir düşün, akşam yatıp da
Ertesi sabah kalkamadığını.
Hani son bir nefes alıp da
Tekrar dışarı bırakamadığını
Ruhun semaya yükselip
Girmediğini tekrar bedene
Bir düşün arafta bekleyip
Baktığını yataktaki meyyite
Ne aldın, ne verdin
Neler yazdın deftere
Şimdi cansız gözleri
Bakar şöyle bir maziye
Pişmanlık dolmuşdur oralar
Neden? sorarsın kendine
Hüzünler, zihnini oyalar
Unutma, yürüyoru o güne
Ne yar kalır, ne yaren
Yalnız sen ve yaptıkların
Bırakmaz peşini yaşarken
Hani şu kalbini kırdıkların...
Hava soğuk.
Tak kulaklıkları.
Dışarı çık.
Üşü.
Yürü.
Daha çok üşü.
Daha çok yürü.
Üşüdükçe yürü.
(Ne kadar Orhan Veli sanılsa da aslında bir Okan Savcı şiiridir)
Beni güzel hatırla
Bunlar son satırlar...
Farzet ki bir rüzgardım
Esip geçtim hayatından
Ya da bir yağmur
Sel oldum sokağında
Şimdi sen diyorsun ki ;
Beni gerçekten sevmiyorsun.
Bir anlık gençlik hevesi senin ki.
Şimdi ben diyorum ki;
Sen heves için mi nefes alıyorsun ?
Suyu heves için mi içiyorsun ?
Şimdi lütfen düşün ,
Ben seni heves için mi seviyorum ?
Bir düşün, akşam yatıp da
Ertesi sabah kalkamadığını.
Hani son bir nefes alıp da
Tekrar dışarı bırakamadığını
Ruhun semaya yükselip
Girmediğini tekrar bedene
Bir düşün arafta bekleyip
Baktığını yataktaki meyyite
Ne aldın, ne verdin
Neler yazdın deftere
Şimdi cansız gözleri
Bakar şöyle bir maziye
Pişmanlık dolmuşdur oralar
Neden? sorarsın kendine
Hüzünler, zihnini oyalar
Unutma, yürüyoru o güne
Ne yar kalır, ne yaren
Yalnız sen ve yaptıkların
Bırakmaz peşini yaşarken
Hani şu kalbini kırdıkların...
''Demiştin ki…
“Seni dün gece sabaha kadar düşündüm. Bütün gece bir
adamı düşünmek bir kadının yapacağı en son iştir. Yemedim,
içmedim, uyumadım seni düşündüm.”
Ben inanmıştım sana.
Şimdi sen de şu son cümleyi düşün. Bir insanı bu cümleyi
kuracak kadar kırdın sen.
“Ben inanmıştım sana.”
