Fatih Duman kitaplarında gerçekten de büyülü bir hava var ve o büyü okuycuyu sarıp sarmalayıp pamuk gibi yapıyor.
Âmâ, yine adını hepimizin mutlaka duymuş olduğu Somuncu Baba’nın hikayesi.
Somuncu Baba’nın kibir ile mücadelesini okurken, âmâ Ömer’in de gerçek ile rüya arasına sıkışmış olan akıl almaz ama inanırsak gerçek olan büyüleyici, sarsıcı, maneviyat dolu hikâyesini okuyoruz ki kitabın etkileyici kısmı bence yine burada. Görünmeyini ardındaki gerçek; hakikati görmek için görmeye değil bakmaya ve hissetmeye ihtiyaç olduğunu okumak büyük bir güzellikti.
Altını çizdiğim kıssalar, hayatıma yön vermesini umduğum pusula değerindeki öğütlerle yine heybemi doldurduğum; yeri hep başıcum olacak bir kitap bıraktım buraya. Manevi bir tatmin , huzurlu bir yolculuk için Âmâ- Somuncu Baba doğru kitap
“Dua böyle bir şeydi demek ki. En olmaz dediğin anlarda sıkıca sarılacağın bir ipti o ve kopmazdı sen koparmazssan.”
“Görmek sınır koymakmış, anladım. İnsan sedece gördüğü kadar sanırmış dünyayı, yeni öğrendiklerini bile gördüklerine benzeterek anlarmış. Oysa benim gözüme inen o perde sınırları kaldırıvermişti.”
