Dile geldi sessizlik
Bilinmez iklimlerden
Yabancı kendisine
Özlemli diliyle.
Sarıyor çevresini sis renkli korkular
Görünmüyor ufuklar
Görülen binlerce düş arasında yoktu gerçekliği ve belki de kendiliği.
Kendine yabancı özüne ayrık
Görünce özünü kaçıyor kendisinden
Belki de özüne engel maddesinden.
Her neyse sancısı besliyor sisli bulutları
Kayboluyor gülüşler yeşermiyor umutlar.
Titrek bir mum alevinin havaya
Bıraktığı bulanık bir is
Ve göz gözü görmez bir sis değildik biz
Beni bilimle anla iki gözüm, felsefeyle anla
Ve tarihle yargıla
Bal değildir ölüm bana
İdam gül değildir bana geceler çok karanlık
Gel düşümdeki sevgilim ay ışığı yedir bana
Bal değildir ölüm bana
İdam gül değildir bana geceler çok karanlık
Gel
Uyku tutmuyor gözüm,gel anne ! süt içir bana
°•○●
Titrek bir mum alevinin havaya
Bıraktığı bulanık bir is
Ve göz gözü görmez bir sis değildik biz
Beni bilimle anla iki gözüm, felsefeyle anla
Ve tarihle yargıla
Bal değildir ölüm bana
İdam gül değildir bana geceler çok karanlık
Gel düşümdeki sevgilim ay ışığı yedir bana
Bal değildir ölüm bana
İdam gül değildir bana geceler çok karanlık
Gel
İnsanların birbirlerini sis bulutları içinde algılamaya çalışmalarının bedeli ise giderilemeyen bir içsel yalnızlık.
Sayfa 66Kitabı okudu
bu adamlar, büyük adamlar... bu adamlar bu zamana kadar ne istediyse almış. çok büyükler... bir zaman gelmiş, öyle büyümüşler ki cüsselerinden yeri göremez olmuşlar. bu adamlar bizi göremezler. bizler küçüğüz, eziliriz. mucize bekler, dileniriz. bu adamlar tanrı için çalışır, çabalar sonra tanrılarına bile resti çekerlermiş. düşün ne delice büyüklermiş. bizim çoban ne yapsın? bir gün olsun kafasını mı kaldırabilmiş bey'ine? beyim demiş, el pençe divan durmuş. bunu da marifet bilmiş. bir gün olsun gözü yemiş mi, güneşe üryan bakmaya? bizimkiler adam mı, bilmem. biz adam mıyız, bunu da... hatta ben adam mıyım, bunu hiç bilmem. elime taşı almam, göğe fırlatmam, büyük adamı huzursuz edişim bile gelmiyorsa elime. nasıl ispat edeyim adamlığı kendime? hoş, büyük adamlar sanki cüsselerinden mi böyle? bugün yerin dibine sokalım, yarın daha gür çıkarlar. onların inançları var. onlar, kendilerine inanmışlar. bizim gibi hurafelere, batıla değil. onların inançlarının büyüklüğü, yanlışı bile yüceltiyor. bizim inanışımızdaki soysuzluk, bulutları eleyip sis ediyor. biz alçak kattayız. alçağız. onlar, koca adam. onlar göklere salıncak kurmuş ve istediği kadar geçsin vakit. ne göklerden bir yardım gelir imdada ne bir çocuk sevinir. bizler, o adamlara aşağıdan baktıkça, bizden daha çok adam devrilir.
"Bu ne çılgınlık böyle, seni beni yok eden
İşte gene beni geri çağırıyor zalim kader,
Dört yanımı saran gece alıp götürüyor beni; artık elveda!
Gidiyorum gerisingeri
Uzata yzata ellerimi sana..." Diye acı acı çığlıklar atıyordu...
Sis- duman bulutları içindeki Euridike, ölü ruhlarına tutunaraktan yeniden Orfeus'una kavuşmak için geriye dönebilse bile, ne cehennemin kapısındaki dört başlı bekçi köpek Kerberos, ne de onu çevreleyen ırmağın sandalcısı Haron (Kharon) artık ona dünyaya dönüş izni verecekti!..
Stendhal
Onun anımsama yeteneğinin ölçütü meydana gelen bir olayın kendine has özelliği değildir asla, aksine sadece onda uyandırdığı etkidir. Duygularının karışmadığı her yerde ise hareketsiz ve karanlık sis bulutları çoğu zaman hafızasının üzerinde onyıllar boyunca birikir.
Sayfa 234 - İş Bankası Modern Klasikler DizisiKitabı okudu
Dış anda kahverengi ve kasvetli bir hava vardı. Yoğun sis bulutları gökyüzünü karartıp güneşi gizleyerek ruh haline uyum sağladı.
LâMekan
Yalpalıyorum Allah’ım
Sis bulutları inmiş gibi zihnime
Eğrisini doğrusunu hesaplayamadığım ne varsa
Gelip zincire vuruyor düşlerimi
Düşene tekme tokat dalan bu dünyada
Bir bebeğin ilk adımları kadar tedirgin kalbim..
Keşke düşsem diyorum.
Düşsem toparlanırım
Düşsem yerim belli olur hiç değilse
Yerimi yurdum bilir, öyle kalkarım ayağa.
Şayet
