Ekmeğimi Kazanırken
Küçük Alyoşa büyüdü ve insanların gerçekte ne tür canlılar olduğunu istemeden de olsa anlayacağı bir serüvene atıldı. Otobiyografi serisinin ilk kitabı olan 
Çocukluğum' da dedesi tarafından, kitabın sonunda söylenen " Var git insanların arasına karış..." sözleri ile, Maksim bu hayat denen pisliğin ve sis bulutları içindeki kederli
Sis ve duman bulutları arasında inleyen bir tel!..
Sayfa 564Kitabı okudu
#şiirpostu
Dostoyevski’yi “Gece yarısı uykusundan uyandırıp sürüklediler, Kılıç şakırtıları duyulur hapishanenin avlusunda”
BİR YİĞİTLİK ÂNI
Dostoyevski, Petersburg, Semenowsk Alanı
22 Aralık 1849
Yalpalıyorum Allah'ım
Sis bulutları inmiş gibi zihnime
Ravza Karakülah
Kâh seninleyim Kâh rüzgarın savurduğu yerlerde
Tepemizde sonsuz çatı
İklimimiz saklı yeni doğan günde
Sis bulutları kadar özgürce
Bizi küçük gösteren dağlar kadar yüreklice
LâMekan
Yalpalıyorum Allah’ım
Sis bulutları inmiş gibi zihnime
Eğrisini doğrusunu hesaplayamadığım ne varsa
Gelip zincire vuruyor düşlerimi
Düşene tekme tokat dalan bu dünyada
Bir bebeğin ilk adımları kadar tedirgin kalbim..
Keşke düşsem diyorum.
Düşsem toparlanırım
Düşsem yerim belli olur hiç değilse
Yerimi yurdum bilir, öyle kalkarım ayağa.
Şayet
Ömür
Sis bulutları arasında ömrümü avuçlarının içine sığdırdığım bir el
Elin içinde devam eden bir ömür
Ömrün içinde saklı sen
Önce alev aldın sonra kül olup Nil’e döküldün
Şahit olsun piramitler
Şahit olsun firavunlar
Tarihin en ücra köşesine mumyalıyorum sevdamı…
Lâmekân | Ravza Karakülah
Yalpalıyorum Allah’ım
Sis bulutları inmiş gibi zihnime
Eğrisini doğrusunu hesaplayamadığım ne varsa
Gelip zincire vuruyor düşlerimi
Düşene tekme tokat dalan bu dünyada
Bir bebeğin ilk adımları kadar tedirgin kalbim..
Keşke düşsem diyorum.
Düşsem toparlanırım
Düşsem yerim belli olur hiç değilse
Yerimi yurdum bilir, öyle kalkarım ayağa.
Şayet
Yalpalıyorum Allah’ım
Sis bulutları inmiş gibi zihnime
Eğrisini doğrusunu hesaplayamadığım ne varsa
Gelip zincire vuruyor düşlerimi
Düşene tekme tokat dalan bu dünyada
Bir bebeğin ilk adımları kadar tedirgin kalbim..
Keşke düşsem diyorum.
Düşsem toparlanırım
Düşsem yerim belli olur hiç değilse
Yerimi yurdum bilir, öyle kalkarım ayağa.
Şayet kalkarsam
Ki kalkacağım biiznillâh
İçimde dizginleyemediğim atları süreceğim bozkırlara
Geçeceğim Van Gogh’un yıldızlı gecelerinden
Arşa değen saçlarıma öreceğim asteroidleri
Ve bilmem kaç ışık yılı kadar çekip gideceğim dünyanızdan..
🍃Ravza Karakülah
Anıların üzerindeki sis bulutları dağıldığında,
gerçek benliğine kavuşur insan.
Özgürlük uğruna koşan adımlar,
kendi kafesinde önce yüreğini parçalar
Yalpalıyorum Allah'ım
Sis bulutları inmiş gibi zihnime
Eğrisini doğrusunu hesaplayamadığım ne varsa
Gelip zincire vuruyor düşlerimi.🥀
Böyle zamanlarda, engin, ıssız Sarı-Özek bozkırlarını kaplayan soğuk sis bulutları gibi, Yedigey’in gözlerini de üzüntü dolu bir sis buruyordu. Sorduğu sorulara bir cevap bulamıyor, mutsuz, umutsuz, acılar içinde kıvranıyordu. Ama az sonra yeni bir hayale kapılıyor,yeni bir umutla heyecanlanıyordu.
Sayfa 298Kitabı okudu
Yalpalıyorum Allah’ım
Sis bulutları inmiş gibi zihnime
Eğrisini doğrusunu hesaplayamadığım ne varsa
Gelip zincire vuruyor düşlerimi...
Lâmekân
Her akşam göğsümüz bir saydamlık arar
son bilyam yuvarlana yuvarlana yitip gider
Düşlerinin içine kök salarsın ve bayram
giysisine bir lotus çiçeği takarsın
Ah benim on dokuz yaşım
gölgelerin piruet yaptığı bir bahçeyle başlayan
zamanın çocuklarını içine alan ey sis tabakası
Elle yokluyorum şimdi bulutları, yumrukluyorum durmadan
Yaş günümden daha neşeli masa örtüsü
Daha da kederli gömük çatal kaşıktan
Başlamakta on dokuz yaşım bir suskun sesle
Bütün on dokuz yaşım bir demet su
On dokuzuncu yaşım sessiz sedasız
el yordamıyla şurası burası
başlamakta
Ve hazırlanmakta dünyaya
doğurmak için
kapkara bir iskelet
