Unut fiilini çalmışlar ağzıma,
Kapının önü hep onlar.
Aklımı deniyorlar, sorgusuz sualsiz.
Unut diye, büyüt diye küçücük bir sesi.
Taşıyorum, taşınıyorum.
Olmadı gülersin, olmadı olmazsan bir süre.
Olur nasılsa sonra.
Hep, olmadı mı?
Günaydın bir yerler, ikinci hayatlar, yeniden doğmaya çabalamalar...
Savrulmuş bir günaydın bu...