Kant'ta artık hiçbir insanî zayıflığı, hüznün hiçbir hakikî vurgusunu göremez hale geldiğim an felsefeden yüz çevirdim; Kant'ta ve bütün filozoflarda... Müzikle, mistik pratiklerle ve şiirle karşılaştırıldığında, felsefî faaliyet, sadece utangaçlarla ılımlıların gözünde itibarı olan şaibeli bir derinlikle ve azalmış bir canlılıkla ilgilidir. Hem zaten felsefe -gayri şahsî endişe, kansız fikirlere sığınma- hayatın baştan çıkarıcı taşkınlığından kaçanların yoludur. Hemen hemen bütün filozofların sonu iyi olmuştur: İşte felsefeye karşı baş gerekçe. Sokrates'in sonu bile hiç trajik değildir: Bir yanlış anlamadır; bir pedagogun sonudur - ve eğer Nietzsche deliliğe gömüldüyse, şair ve mütefekkir olaraktır bu: Akıl yürütmelerinin değil, vecdlerinin kefaretini ödemiştir.
Kadın erkekle bir kez eşit hale getirildi mi, artık ondan üstün olur.
Sadece bir iyi vardır; bilgi. Ve sadece bir kötü vardır; cehalet.
Sokrates: "Maddî hayat bir derttir ve yalandır. Bu yüzden maddî hayatın yok edilmesi bir mutluluktur ve biz bunu dilemeliyiz." der.
Schopenhauer: "Hayat, olması gereken bir şeydir ama bir derttir; hiçliğe geçiş ise hayattaki tek mutluluktur." der.
Hz. Süleyman: "Dünyadaki her şey: delilik ve bilgelik,zenginlik ve yoksulluk, sevinç ve acı; bunların hepsi boştur,hiçtir. İnsan ölüp gider ve ardında hiçbir şey kalmaz. Ve bu saçmadır." der.
Buda: "Istırabın, acının, güçten düşmenin, ihtiyarlığın ve ölümün kaçınılmazlığının bilinciyle yaşanmaz. İnsan kendini hayattan, hayatın her imkânından kurtarmak zorundadır." der.
Sayfa 72Kitabı okudu
Eğer bir şeyler beni öldürecekse bu, Meletos ya da Anytos değil, çoğu insanın bana duyduğu nefret ve kıskançlık duyguları olacaktır. Bu duygular çok sayıda masum insanı öldürdü, bundan sonra da öldürmeye devam edecek Benimle birlikte kötülükler sona ermeyecek.
Artık ayrılmak zamanı geldi, yolumuza gidelim: Ben ölmeye, siz yaşamaya.
Hangisi daha iyi?
Bunu Tanrı’dan başka kimse bilemez.
Benim Tanrım Sokrates'in, Franklin'in, Voltaire'in, Beranger'in Tanrısıdır.
Sayfa 73Kitabı okudu
Ne duruşmada, ne savaşta, ne de başka bir yerde insan kendini ölümden kaçmak için her şeyi yapacak duruma getirmemeli...
''İnsan, gülmediği günü yaşadım diye hayat defterine kaydetmemelidir...''