Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Kitabın başlangıcı ve olayların temeli bir salgınla bütün kentin kör olmasına dayanıyor ama bu sadece bir araç olmuş. Yazar bütün değerler, yargılar, düşünceler, ilkeler, inançlar bir olay olur da yok olmaya yüz tutarsa ne olurun cevabını aramaya çalışmış.
İçlerindeki hayvanı ortaya çıkartmak için onları körleştirmiş ve bu salgını, normal olan
Okuyan herkesin gercekten cok sevdigi, ve bu sitede 10 uzerinden neredeyse 9 almis bir kitabi yorumlamak gercekten cok zor.
Hakan Gunday'in ilk kitabi ve genel olarak analizler ve hayata dair tespitler cok basarili. Zaten basit bir matematik yapmak gerekirse, yaklasik 500 sayfalik bir kitap icin bu sitede 222 adet alinti girilmis. Yani ortalamada 2 sayfada 1 etkileyici sozlerin oldugu bir kitaptan bahsetmekteyiz.
Ancak bu etkili analizler ve yorumlar disindaki olay akisi beni icine cekmedi. Surekli dunyanin bir yerinden bir yerine giden ve her anlari sex, alkol ve uyusturucu uzerine kurulu iki kisinin hikayesi. Dolayisiyla okurken cok zor takip ettigim ve defalarca yarida birakip bu siteye girilmis alintilari okuyup, kitabi rafa kaldirmayi dusundugum bir kitap oldu.
Kitap, 3 bolumden olusmakta. Ilk bolumun dili gercekten cok amatorce. Konusma diliyle yazmis olmak adina o kadarcok devrik cumle kurulmus ki, bazi sayfalarda 1-2 adet normal cumle gordugumde seviniyordum. Bu tabi ki okumayi oldukca zorlastirdi. Ancak 2. bolumde dili akicilasirken 3. ve son bolumde sevdigim kivama gelmisti. Sonradan anladigim kadariyla yazar kitabina 17 yasinda baslamis ve 24 yasinda bitirmis. Dolayisiyla kaleminin de 7 yillik gelismesi cok net hissediliyor. (Tabi bunu ogrenince de neden ilk bolumu tekrar elden gecirmedigini sorguladim acikcasi)
231 syf.
·
Puan vermedi
Bir kitap okumak belli duyguları içinde taşımayı gerektiriyor. Sadece kitabın muhtevası değil yazarıyla ilgili de hisler taşıyabiliyor, üretebiliyorsunuz. Bazen yazarını bizzat tanıdığım, hatta dostluk kurduğum insanların kitaplarını da okuyorum. Yazarını tanımak daha farklı bir okuma macerasına sebep olabiliyor.
İşte yazarını tanıdığım
208 syf.
7/10 puan verdi
Irvin Yalom'un okuduğum ilk kitabı. Bir arkadaşım Yalom'un dilinden bahsederken öylesine güzel övgüler yapmıştıki doğrusu çok merak etmiştim. Hakkını vermek gerek. Gercekten çok etkileyici bir anlatım. Zekice bir anlatım ki bunu kısacık on hikayede gayet net görebilirsiniz. Hastaları ile konuşma tarzı çok ilginç. Son derece doğal ve yalın. Onun ilgi çekici kılan yanı da bu olsa gerek. Benim etkilendiğim bir diğer nokta kendisine yönettiği eleştirileri açıkça hastaları ile paylaşabilmesi oldu. Hastalarının düşüncelerinin derinine inmeye çalışırken kendi düşüncelerinin de açığa çıktığını görüyor, sorguluyor ve savaşıyor çoğu zaman. Özellikle üzerinde durulan konu ise ölüm korkusu. Ölümün yakın bir zamanda sanada uğrayabileceğini etrafında bir yerlerde görmeden yoksaymak ve gördüğün zaman bu duyguyla savaşmaya başlamak...
Yalom'un diğer kitaplarını da şimdide incelemeye koyuldum. Psikoloji alanına ilgi duyuyorsanız Yalom tercihlerde bulunabilir.
Cumhuriyet Gazetesi'nin fidanların ölüm yıl dönümünde vermiş olduğu, Erdal Öz’ün o dönem Mamak cezaevinde kaldığı sırada tanıştığı ve Deniz-Yusuf ile konuşma fırsatı bularak anlatılanları aynen satırlara aktardığı anlatı kitabı. O dönem içinde bulundukları durumu ve yaşadıklarını birebir kendilerinden dinleme fırsatı bulmuştur, aniden salıverilmesiyle de yarım kalmıştır. Aslında Deniz ve Yusuf tarafından anlatılanlar, düşüncelerinin ayrıntılarından çok yaptıkları eylemlerin kendi üsluplarıyla canlandırılması gibidir. Ölüm, merhamet, mücadele, direniş akar söylemlerinden; doğru ya da yanlış, haklı ya da haksız ne ise o anlatılmıştır. Yalnız bir gerçek vardır ki öfke ve hüzün hissiyatınızda baskın çıkar. Asılmaları öncesi söylemleri bile sansüre uğramış, kitabın basımda bile yasaklanmıştır. Düşüncelerinin ağırlığı ve haklılığı karşısında faşizm harlamıştır. Bırakın düşüncelerini, cenazelerinden bile çekinir, tahammül edemezler. İnsanın okudukça aklı almıyor, aklı. Defalarca okunmasına rağmen yine her okunuşta son mektuplar ve o anlara tanık olanların söylemleri iç acıtır. Her şeyin amacını, özetini ise Deniz vermiştir: “Bir de bütün olayları, bütün bu acıları, gelecek kuşakların hatırlamayacağını düşünüyorsun. Ya hatırlamazlarsa diye geçiriyorsun. Bütün bu acıları, bu sıkıntıları onlar için çektiğini çok iyi biliyorsun oysa.”
John Verdon, kendine has bir anlatımı olan, olayların gelişmelerini hep bir gizem arkasından yürüten, sürekli merakta bırakan bir yazar.
Buradan sonrası yer yer ağır spoiler içerir..!
İlk kitabını okumaya başladığımda en başlarndan çok hoşuma gitmişti, gerçi daha sonra o başlangıcı gibi olmadı. Beklediğim etkili final olmamıştı. Bu kitapta ise başları daha sakin geçiyor. Olayların karmaşıklaştığı (yaklaşık olarak kitabın ortaları) yerlere geldiğinde ise müthiş bir keyif vermeye başlıyor kitap. Lakin final olarak ilk kitaba göre çok daha iyi bulsamda, baba Skard'ın herşeyi bir anda dökülmesi, bütün herşeyin bir anda açığa çıkması filan bana biraz aceleye getirmiş gibi geldi.
Bunlara rağmen kitap inanılmaz sürükleyici. Heyecan içinde okuyorsunuz. Özellikle Ashton'lı bölüme gelince bir saniye olsun durmak istemiyorsunuz. O son bölümdeki anlatım olarak Ashton'ın performansı bir Heath Ledger'ın Joker performansına benzettim. O psikopat karakteri işleyişi, konuşma tarzı olarak tabiki bir Joker olamaz ama eğer ki filmi çekilirse efsane bir karakter oluşabilir. Benden demesi.
Kitap ilkine göre basamak atlamış bir kitap. Soluksuz okursunuz.
"Kaderin ağlarını örmesi" ne demekse bu romanda bunu anlatıyor biz okurlara.
Kırmızı Saçlı Kadın ile Liseli Cem'in aşkı, hatırası ve yaşadıkları... Çok başarılı bir şekilde ele alınmış ve bizlere ulaştırılmış.
Kitap ile ilgili olumsuz yorumlar başlamamı zorlaştırmış olsa da ilk paragrafından son paragrafına kadar sürükleyici bir şekilde okudum. Kitap konuşma dilinde hızlı bir anlatımla yazılmış gibi. Böylece çok daha heyecanlı ve sabırsız olarak kitabı bitirmek istiyorsunuz.
İyi okumalar...
1Q84, Haruki Murakami’nin okuduğum ilk kitabı ve bu sanırım bir talihsizlik. Yorumlarını okuduğum için beklentim biraz düşüktü. Bu yüzden beni tatmin etti.
Fazla uzun soluklu bir kitap ve ciddi anlamda çok tekrarlar var. Ama kurgusu ve üslubu kendini okutturuyor. Yine de insan bir an bırakmayı düşünmüyor değil.
Kitabın girişi ve ilerleyişi yavaşken son kitapta birden hızlanması hoş değildi çünkü ilk iki kitapta bir sürü ayrıntı verildi ama sonlara doğru hepsi havada kaldı.
Kurgu hakkında -spoiler içerebilir.; Bana garip gelen bazı olaylar her gün yaşanıyormuş gibi kimsenin tepki vermemesi veya birinin birden bir şeyler hissetmesi, içine doğması gibi yollardan olayların çözülmesiydi. Kız durup dururken hamile kalıyor, Little People’da haberi olmayanlar bile aşırı tepki göstermiyor? (Tamaru, Madam)
Çok fazla iç konuşma vardı ve bence en saçması Aomame’in geçmişte yaşanmış büyük olayları hatırlamadığında “Burası başka bir dünya, adı 1Q84 olsun” gibi bir düşünceye kapılmasıydı.
Bazı karakterlerin oldu bittiye gelmesi de kitabı biraz basitleştirmişti. (Ayumi, Kyodo, Öğretmen)
Genel olarak okunabilir bir kitap. Küçük şeyler dışında sorunsuz ilerliyor ve beklenen sona ulaşıyor.
Amin Maalouf'un ilk (ve son olmayacak) okuduğum kitabı,kitaplığımında en değerli parçasıdır Doğu'nun Limanları. Okurken sanki İsyan Kitabdar hikayesini bana anlatıyormuş gibi hissettiğimden çoğu kez baştan açıp tekrar okumuşluğum vardır.
!Spoiler sayılabilir! Ayrıca Lobo ile İsyan'ın aralarında geçen hayat ile ilgili olan konuşma,yaşama bakış açımı değiştirmişti.
