Günaydın. Yıllar geçse de büyüsek de hayallerimizin hepsine değil de birçoğuna kavuşsak da, daima bir şeyler noksan. Bir şeyler anlaşılmaz. Hiç bitmiyor insanın aradığı o "şey". "Mükemmel Günler"deki o diyalogu hatırlayın: "-Hâlâ anlam veremediğim pek çok şey var. -Hayat aşağı yukarı böyle bir şeydir." Ne tuhaf,
Onu.
Onu gözlerimde taşıyorum.
Ağırlık yapan düşüncelerimin arasında onu taşıyorum.
Kalbim onun esiri olmuşken kalbimde onu taşıyorum.
Tüm seslerin arasında onun sesini duyuyorum.
En büyük sessizlikte onun sesini duyuyorum.
Aldığım nefeste onu özlediğimi fark ediyorum.
Ve zamana bakıyorum, diyorum ki;
Onu seveli çok oldu hala seviyorsun ve sen onu sonsuza kadar seveceksin, diyor bana zaman...
Papatya ve Yakamoz'un hikâyesinin devamı ...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Anlamlı ve güzel bir hikaye. Uzun bir hikaye.. Papatya ve yakamoz..
Papatya Yakamoz'un yazdıklarından çok etkilenmişti. Bu nasıl sevmek böyle, Yarabbi, diyordu kendi kendine. Normal bir insan hiç böylesine bir yorumlama yapabilir miydi? Hoş, Yakamoz'a bunları yazdıran yegane güç, yegane ilham kendisinin de belirttiği üzere Aşktı. Zaten öyle değil midir, şiirden en çok nefret edenlerimiz bir kere
Dominion İncelemesi
Açık konuşmak gerekirse bu sene içinde okumayı planladığı kitaplar arasında 
Dominion en çok merak ettiğim olanıydı. Zira kitabın konusu benim en çok merak ettiğim konuydu: Hristiyanlık Dünya’ya nasıl hâkim oldu? büyük bir hevesle okumaya başladım ancak sonuç bir hayal kırıklığı oldu. Kronik Kitap özellikle tarih alanında çok iyi kitaplar basan
Zaman durmuş, o anda içimdeki duygular sonsuzlaşmış gibiydi. O anın sonsuza kadar uzayacağını, yaşamın benim için durduğunu hissediyordum.
Ben bir çiçektim, o da benim için en verimli topraktı. Ben sadece onun toprağınıda büyüyebilirim. Onunla yeşerir, onunla Çiçek açabilir, onunla meyve verebilirdim. Ondan başka herkes kuralıktı. Ben onunla tohumdum, başka toprakta sıradan, basit sıkıcı bir taşa dönüşüyordum.
“Sen de beni, benim seni istediğim kadar istiyorsun. Ve benim tek istediğim sensin."
Dilim, beynimle savaş halindeydi. "Bugün," diye fısıldadım.
Noah yavaşça, bedenime sürünerek ayağa kalktı. "Bugün. Bu gece. Yarın. Sonsuza kadar." Göz gözeydik, bakışları derindi. "Ben senin için yaratılmışım, Mara."
Papatya& Yakamoz [9-13]
Papatya Yakamoz'un yazdıklarından çok etkilenmişti. Bu nasıl sevmek böyle, Yarabbi, diyordu kendi kendine. Normal bir insan hiç böylesine bir yorumlama yapabilir miydi? Hoş, Yakamoz'a bunları yazdıran yegane güç, yegane ilham kendisinin de belirttiği üzere Aşktı. Zaten öyle değil midir, şiirden en çok nefret edenlerimiz bir kere
Seni uzaktan sevmem. Seni kısmen istemem, hepten isterim. Aklınla, bedeninle, ruhunla benim olmanı isterim. Seninle olmak istiyorum. Sonsuza kadar birlikte olalım istiyorum.
Sayfa 310Kitabı okudu
Bir saat kadar sonra,vatan için görevimi yapmak üzere buradan gideceğim.Bu gidişin dönüşü olmayacak.Sağ olarak dönmeyeceğim.Hücum başladığı zaman birçok arkadaşımın hayatını kurtarmak için gidiyorum.Halk adına,zafer adına,insan için güzel olan her şey adına gidiyorum
Bu benim son mektubum,son sözlerimdir.Anacığım!Bin defa,binlerce defa hep sana,senin ana yüreğine sığınacağım, sana sonsuza dek borçlu kalacağım.Seni umutsuzluklara düşürdüğüm için beni bağışla anacığım.
Sayfa 92Kitabı okudu
Sonsuza kadar koyu yeşil yaprakların arasında dolaşamam. Ayrılmam, gün batımının berbat ve rahatsız edici turuncusunu takip etmem gerek. Benim için mükemmel ve aydınlık olan bu karanlık ve ıssız ormanda kaybolmadan çıkmalıyım. Ve geri dönmeliyim, her ne kadar burada huzurlu ve güvende hissetsem de.