John Coffey… Seninle ilk tanıştığımda çocuk denecek yaştaydım. Could Mountain hapishanesine getirildiğin ilk andan itibaren henüz hikayeni bilmesem de hüznün içime işlemişti. Kapılardan sığmayan dev vücudunun içinde sakladığın, kendin kadar koca kalbinden gelen acı, gözyaşlarına yansımıştı. Hikayeni izledikçe sevgim gözlerinden akıttığın dinmeyen
Bu içki içme meselesi değildir ya da bir adama bir kadına bağımlı olma.
Kötü yanımızı hissetmeye ihtiyaç duyup bunu özleriz, suçlama, suçluluk, utanç ...
Ancak değersizmiş gibi hissederken kendimizmiş gibi hisseder, kim olduğumuzu biliriz.
Birine olsun yaşamımın o gününü özgürce anlatmaya karar verebilirsem, belki bu anlamsız geçmişi düşünme ve sürekli kendimi suçlama durumunun sonu gelir diye düşündüm.
Hayır, gerçekten o kadar kötü değildi. Hem, biraz kötülük olmadan ruh herhangi bir yükten nasıl kurtulabilir ki? Suçlamalarımı geri alıyorum, zaten onlar suçlama değil, elimin tersiyle okşamalarımdı, çünkü; çoktandır kıskançlığı tutmuştu elimin.