98 syf.
10/10 puan verdi
İlgimi çeken bir kitap olmuştu ve epeydir okumayi düşünüyordum. Bir oturuşta okunabilecek bir kitap bu. Bittikten sonra tadı damağımda kaldı ve keşke biraz daha uzun olsaydı demeden edemedim. Yazarın ilk romanı sanırım buna rağmen dili olsun üslubu olsun yılların yazarı izlenimini veriyor adeta. Bu kitaba 10 puan verdim, belki kusursuz bir eser değil ama gerçekten sevdim ve önünün açılması için tam puan vermek istedim. Yoksa minimum 8-9 vereceğim bir kitap zaten.
Kitap, 
Fyodor Dostoyevski tadı veriyor. Dostoyevski çok büyük bir yazar ve ondan esintiler görmek çok hoşuma gitti. Pesimizm, yalnızlık, çaresizlik, ruhsal çöküntü, açlık ve birçok duygunun oldukça yoğun bir şekilde anlatıldığı bir kitap. Dostoyevski'nin 
Yeraltından Notlar kitabını anımsatan bir kitap bu. Bu tarz her insana hitap etmeyebilir, aşırı tez canlı biriyseniz, ne bileyim yeraltından notlar tarzı kitapları sevmediyseniz bu kitabı da okumayın. Her kitap her insana uygun değildir.
Şimdi kitaptan birkaç alıntı paylaşacağım:
"Ancak ben, zihnimden bile dışarı çıkamıyorum kimi zamanlar;tek başıma kaç kişiyle, kaç fikirle mücadele ediyordum."
"Keşke zihnimizin ve kalbimizin ta orta yerinde de bir dolunay olsaydı, olsaydı da tümüyle aydınlatsaydı karanlık taraflarımızı. Göremediklerimizi bize gösterseydi. Aydınlatsaydı bütün gecelerimizi. Maalesef böyle bir durum söz konusu değildi. Sadece bir taneydi ve ben de buna razıydım."
"Onlara zihinlerini kullanmak ağır geliyordu ve zihinlerini hadım ediyorlar, onları kısırlaştırmayı seçiyorlardı; böylece dertten tasadan ırak, gamsız bir hayatları oluyordu."
Mark Twain’ın çok beğendiğim bir sözü var; “Okul hayatımın eğitimimin önüne geçmesine izin vermedim.”
Başarı ferdîdir. Okulda başarılı olan, yüksek dereceyle mezun olan birçok arkadaşım şu an “super office man.” Bir iddiası, teklifi ve insanlık ideali yok hiçbirinin. Müfredatın alıklaştırma terbiyesinden yüksek ortalama ile mezun olanlar katarında dehleniyor her biri.
Tasdikname’nin diplomadan daha hayırlı olduğu bir ülkemiz var. Okuldan atılanlar, hayata tutunmayı en erken kavrayanlardır bu memlekette. Diplomaya tutunanlar ise sosyal anksiyete, depresyon, kişilik bozukluğu, kimlik kargaşası, toplum nezlesi gibi palyatif ıkınmalarla hayata asılı kalma uğraşı veriyor.
Başarı hikayesi yazanların kahir ekseriyeti sınavdan tam puan alanlar değil geçer notla mezun olanlardır. Okulu asmamış, herhangi bir kavgaya karışmamış, disiplin suçu işlememiş hiçbir öğrencinin hayata dair söyleyebileceği kayda değer bir iddiası olduğunu düşünmüyorum.
Belki de şairim ve mübalağayı seviyorum.
Muhammed Ali
@MuhammedAli94
·30 Nisan 14:50
MEB yeni müfredatta metin türleri içine;
hiper metin
infografik
grafik simge
vlog
fragman
dijital öykü
türlerini ekliyormuş.
Sınanmamış, gelişmemiş, içeriksiz-derinliksiz metin bile denmeyecek çiziktirmelerin müfredata girmesi ne kadar abes.
Gençleri yüksek bir seviyeye çekmek gerekirken Milli Eğitim en banal, en bayağı seviyeye çekiyor koskoca maarifi.
Çocuklara, gençlere kaliteli, derinlikli, hayata ve dünyaya bakışını geliştirecek metinleri sunmak varken zaten her gün iç içe oldukları ucube tarzları müfredata yerleştirmek
“ihtiyar kompleksi”nden başka ne olabilir ki?
Yıllarca halk goygoyu, popülizm millet hayatını mahvetti;
şimdi de “gençleri anlama” popülizmi için en yıkıcı anlayış geliyor.
Müfredat demek zihniyet, kültür savaşı, paradigma, varoluş, kendilik demektir.
Kemalizm ve modernleşmeci Batıcılıkla hesaplaşmayı geçtik; küresel kültüre bütünüyle teslim oluyoruz anlaşılan!
Ercan Ýıldırım
