Çocuk sordu,
"Bu ne anne?"
"Kukla."
"Kukla ne?"
"İnsan gibi işte..."
"Niye gülüyor anne? "
"Çünkü umut ediyor."
Çocuk duraksadı.
"Umut ne anne?"
Varoluşçu yazarlarımızdan Emre Timur'un son kitabı #kuklacı #okudumbitti
Her kitabını zevkle okuduğum yazarın bu kitabı
Eğitime de, bilime de gerek yok! Bilim hiç olmasa, eldeki malzeme bin yıl yeter; ama boyun eğme öğretilmeli. Dünyada eksikliği duyulan şey bu: Boyun eğme. Eğitim açlığı aristoratik bir duygudur. Birazcık aile, birazcık aşk... derken alın size özel mülkiyet arzusu! Bütün bu arzuları bastırıp yok edeceğiz; buna karşılık sarhoşluk, dedikodu, muhbirlik teşvik edilecek... sonuçta eşi benzeri görülmemiş bir sefahate yuvarlanacak toplum; deha daha kundaktayken yok edilecek. Her şey aynı paydada eşitlenecek. ... Tam bir boyun eğiş, tam bir kişiliksizleme.
George Orwell Bu kitabı 1946 lı yıllında yazmaya başlamış iki yılda da tamamlamış 1948 son iki rakamı değiştirerek 1984 olarak yayınlamış hatta kitap 1980-82 ve en sonun da 1984 olarak son şeklini almış. Kitap iki bölümden oluşuyor ilk bölümü açıkçası sıkıcı geçti ama ilk bölüm kafanızda ikinci bölümün temelini attığı için olaylar ikinci bölümde anlamlaşıyor. Kitabı okurken bazan iktidarın kurmaca oyunların dan bahsederken nedense tanıdık geldi mesela bir örnek bir üretim malzemesi %30 lardan %20 ye gerilemesine rağmen tele ekran dedikleri yerden üretimin yüzde 20 ye çıktığını söyleyerek sürekli bu tarz yalan haberlere insanları kandırdıklarından bahşediyor du. Kitap akıcı okuması kolay ve ütopik bir kitaptı tavsiye ederim
Bazı insanlar için birinden bir şey istemek zordu. Hem de çok zor.
Başkasından isteyeceğine, kendisi altında ezildiği o yükü, ne yapar eder sırtlanırdı.
Pek kötü bir yer yazık.
Sanki kimsenin hiçbir uğraşı yok,
İşsiz, güçsüz herkes,
Komşunun attığı adım dinlenir, aldığı nefes,
Ve ne yaparsan yap, kurtuluş yok dedikodudan!