Bir yerden tanıdık geldi...
İnandığı gibi yaşamanın yasak olduğu bir yerde yaşamak, başlı başına büyük bir ıstırap sebebiydi.
Sayfa 38 - Siyer yayınlarıKitabı okuyor
Bir yerlerden tanıdık geldi:((
"İçinde bir şeyler yorgun düşmüş, mücadeleye devam etme cesareti kalmamıştı."
İstemiyordum ama kalıyordum. Tanıdık geldi mi Alena?
Sayfa 51 - EpsilonKitabı okudu
Bu bana bir yerden tanıdık geldi ..
“Bilmediğin bir yere gitmeliyim. Beni asla bulamayacağın bir yere. Sadece özleminde ya da özlemimde bulunacak bir yere.
Sayfa 220Kitabı okudu
Bu bana bir yerden tanıdık geldi
O düzenbazları gayet iyi tanıyorum. Çalışmak falan istemiyorlar, sadece yan gelip yatma derdindeler. Tek düşündükleri yiyip içmektir.
Sayfa 73 - Kızıl Panda Yayınları, Ocak 2021, İstanbulKitabı okuyor
Durum tanıdık geldi mi?
"
Zihnin bir işlevi, bir işi olduğunu fark ettim. O sürekli arar.
'O bencilin biri' düşüncesine inanırız. Ve sonra zihin bize bunu kanıtlayacak hikâyeler ve resimler vermeye başlar ..
Bencil olması yetmez; zihnin bunu kanıtlaması, kanıtlaması, kanıtlaması gerekir..
"
Sayfa 9 - Butik yayınlarıKitabı okuyor
Dün buraya geldiğimde halalarım, amcalarım, yeğenlerim ve kuzenlerim beni gördüğüne sevindi ve beni böyle güzel karşılamaları bana çok iyi geldi. Kendimi oraya ait hissettim. Ama bu duygu uzun sürmedi. Bu sabah uyandığımda kendimi yine yabancılaşmış ve evsiz hissediyordum. Şehide dolaştım dolaştım... Ne arıyordum? Sanırım yuva, arkadaşlar hatta tanıdık yüzler.
Çoğu zaman yorgun argın bir şekilde işten çıkıyoruz. Gündelik hayatın koşuşturmacası bizi hırpalıyor. Kendimizi değersiz hissediyoruz. Değersiz hissinin yanında bir de başarısız ve yetersiz görmeye başladığımız zaman ne kadar enerjimiz varsa bitip tükeniyor. Artık tek istediğimiz bir an önce eve gidip yatağın içine girmek ve oradan çıkmamak oluyor. Yatağa yattığımız anda düşünceler üşüşmeye başlıyor zihnimize. Başarısız olduğumuzdan, hatalar yaptığımızdan ve beceriksizliğimizden, herkes hızla yol alırken bizim bir arpa boyu ilerleyemeyişimizden bahsedip duruyor. İyice büzülüyoruz. Gerçekten değersiz hissediyoruz. Hissetmekle kalmıyor buna inanıyoruz. Hoş geldin depresyon...
Bu durum bize bir yerden tanıdık geldi mi? Geldiyse şaşırmıyoruz çünkü depresyon artık grip kadar sıradan ve yaygın bir ruh hali. Hepimiz isteksiz, hepimiz düşük bir enerjiyle güne başlayıp günü bitiriyoruz. Kafamızda sürekli bizi eleştiren ve hiç susmayan sesler var. Onlara inanıyoruz. Mesela otobüsü mü kaçırdık. Bunu hep yaparız zaten çünkü beceriksizin biriyiz. Değersizin biriyiz biz. Bir şeyi hak etmiyoruz. Herkes ne güzel mutlu mutlu
Kitup
