Aslında bu ilk kelime bile yüreğe su serpen cinsten. İsmiyle müsemme bir eser, uzun zamandır okumak istediğim bir kitaptı çok şükür nasip oldu.
Kitapta İslam büyüklerinin ruhlara şifa yaklaşımlarına yer verildiği kadar yabancı yazarlara da söz hakkı tanınmış olması çok hoşuma gitti.
Hüzün ve kederin insanlığın ortak paydası olduğundan uzun uzun bahsedilmiş.
"Sınırlar ülkeleri birbirinden ayırabilir ama kederleri ayıramaz"
Şair; 'Kederlerle bütün yüzler birleşir' derken bu ortak paydayı kastediyor olmalıdır.
Kitap insanın içini ferahlatıp tevekkül ve tefekkür etmemizi sağlıyor aynı zamanda...
Okuduğum bir çok satırda durup düşünüp tekrar tekrar okuduğum yerler oldu ve
- gerçekten de öyle...
- aaa bu böyle olmuştu dediğim sayfalar...
Yazar insanların iç dünyasını tanımak ve anlamak için çokça çaba sarf etmiş.
Bu esere sadece bir kitap gözüyle bakılmamalı bence, reçete, ilaç, hayat arkadaşı ve yol gösterici gibi görmek gerekli.
Evet her ne kadar sufiler ve filozofların fikirleriyle yoğrulmuş olsa da yapılan kritiklerin sonucunda hadis ve ayet eksenine oturtulması çalışmanın etkisini artırmaktadır.
Vel hâsıl kelâm okuyun, okutun....