"...Çocuk her zaman bir tiyatro yönetmenidir. Başlangıçta yüzde yüzlük bir trajedi koydum sahneye, daha sonra bir yüzde yüzlük komedi, ardından yine bir trajedi.
Sonunda türler karıştı, artık trajedi mi yoksa komedi mi olduğu anlaşılamıyor. Bu seyircilerin de kafasını karıştırıyor. Beni alkışladılar, ama şimdi buna pişmanlar. Beni sessizlik içinde bıraktılar , rezil ettiler, ama şimdi pişmanlar. Her zaman kendimizden bir adım öndeyiz ve alkışlayalım mı yoksa alkışlama yalım mı, bilmiyoruz. Ruh halimiz tahmin edilemiyor. Her şeyiz ve hiçiz. Hiç şüphe yok ki er ya da geç, tam orta yerde mahvolacağız. Bunun dışındaki her şey akılsızca iddialardır.
Kelimenin tam anlamıyla, tiyatrodan yola çıktık. Doğanın kendisi gerçek bir tiyatro. İnsanlar ise, bizatihi tiyatro olan doğanın içindeki, kendilerinden artık pek bir şey beklenmeyen oyuncular."