Nü çalışırken her pozisyonda ve tüm hareketleriyle kollarla ve bacaklarla haşır neşir olmamak, bir ressam için imkansızdır. Ressam kirişlerin, kemiklerin, kasların ve bağların değişik hareketlerde ve kuvvet kullanırkenki anatomisini bilmek zorundadır. Ressam hangi sinirin veya kasın hangi hareketi sağladığını bilerek, pek çoklarının yaptığı gibi diğer kasları değil, yalnızca o kası daha kuvvetli ve kalın çizmelidir. Birçok kötü ressam büyük sanatçı gibi görünmek için nü figürleri odun gibi çiziyorlar; öyle ki bu zarafetten yoksun çizimler, insana, bir insan figürüne değil de bir torba cevize, kaslara değil de bir turp destesine bakıyormuş hissi veriyor.
Yaşarken ölmeyi, ölerek yaşamayı sadece uykusuzlar bilir. Gözlerinin altında biriken her küçük torba gördükleri hayallerle doludur. O her torbada ayrı bir hayal saklıdır uyanıkken görülen.
"Kısa süren hafif bir yer sarsıntısı gibi gelip geçti ölüm.
Gökyüzü yeniden maviye boyandı. Korna sesleri yeniden duyuldu."
Sayfa 110
"Kızım neden torba gibi giyiniyorsun" diyen teyzelerle kavga etme perileri, gidin başımdannn
Peki ama neden insanlar, mesela kızartma yandığında ya da ikisinden biri akşam yemeğine geciktiğinde birbirlerine bağırmayacaklarına dair söz vermiyorlar? Neden eve gelirken çantalarında bir portakal, bir demet menekşe, Kohinoor marka yepyeni bir kurşunkalem ya da bir torba kuru üzüm getirmeye hiçbir zaman üşenmeyecekleri konusunda söz vermiyorlar?
MİLENA JESENSKÁ Yuvadaki Şeytan
