WELCOM TURKİYE
Annesinden 1 yaş büyük.
Ben değil armut suçlu.
Yolda yürürken uçak çarptı.
Yanlışlıkla kayınpederi ile evlendi.
Keşfettiği böceğe babasının adını verdi.
Herkes işinde gücünde. Kimisi bilgisayar başında proje kontrol ediyor, kimisi şefiyle sahadaki imalatları konuşuyor, kimisi günlük rapor hazırlıyor... Çay ve kahvelerle birlikte gülüşmeler de tüm bunlara eşlik ediyor. Klasik bir pazartesi günü.
O esnada fotokopi makinesine doğru yol aldığımda sol arkamdaki giriş kapısı açıldı. Kapının
Katıla katıla gülmek istiyor. Tıpkı seyrederken şaştığım Yeni Dalga Fransız filmlerindeki gibi, saçmalıyorum. O filmlerde kadın erkeğe kızıverince bir uçağa atlayıp başka kıtaya uçar. Kadınla erkek bir eşyadan, bir trenden ya da sadece bir biblodan sıkılıverip Afrika'ya gidiverirler. Herkes işinde gücündeyken kumlarda koşuşturur, gündelik ve bayağı ilişkilerden soyutlana soyutlana cafcaflı laflar ederler.
Hiç durulmaz bunların parayı nerden kazandıkları, ha deyince uçak biletini nasıl ödeyebildikleri, boktan bir şeye sıkılıp yeniden nasıl başlayabildikleri, böyle renkli ve böyle soylu bir gündelik hayat için gerekli parayı hangi işte kazandıkları ya da paranın onlara kimden miras kaldığı, bunca boş zamanı nasıl buldukları ve perdeye aktarılan incelik ve güzellik için ne gibi bir çirkin fiyat ödedikleri üstünde.
Sayfa 226 - İletişim Yayınları, 7.Baskı, Oya
Yolculuklar düşüncelere gebedir. Hareket eden bir uçak, gemi ya da tren kadar bizi kendimizle konuşmaya sevk eden pek az yer vardır.
Sayfa 65 - *SelKitabı okudu
"Ruhumu aldın, uçak yaptın kendine. Ama uçamadım... Kat izleriyle kalakaldım."
