SARIKAMIŞ.. DONARAK ÖLEN 60 BİN YİĞİDİM
Ben yaralandım ya, kendimi ölmüş sanıyorum. Baktım ki ölmemişim, yaralanmışım.. Yaram sızlayınca ölmediğimi anladım. Donmuşum...
Donmak ölümdür, biliyorum, 'haydi ayağa kalk!' dedim kendime... Kalkmazsan ucunda ölüm var.
Aynalara bakarken gülüyor muyum, ağlıyor muyum, bilemedim. Bildiğim, iki büklüm kaldım senden sonra.
Sayfa 66
... insanın içinde yarım kalan her şey bir ukdeydi. Tamamlamayınca tamamlanmıyordu insan.
Yarası acıtmıyor da, hatırası acıtıyor bazen.
Sayfa 154Kitabı okudu
"Geçmişinizi unutmayın", derdi büyüklerimiz, "Kim olduğunuzu unutmayın!"
"Doğa yarasını sarmasını biliyor da, insan bilmiyor."
Yaşlandıkça, ömür tükettikçe, ölüme yaklaştıkça seni unuturum sandım.
Unutmadım.
Ah, herkesin ömrünü hikâye ederken kendi ömrüne bir cümle kuramamış olan ben!
Uzanmış yatıyorsun kelimelerin arasında.
Sayfa 25
Ne Gelir Elimizden Insan Olmaktan Başka
Ne çıkar siz bizi anlamasanız da
Evet, siz bizi anlamasanız da ne çıkar
Eh, yani ne çıkar siz bizi anlamasanız da.
Hiçbir şey! Kadınlar geçtiği o kadın kokusu anlarında
Yıkanmış, mayhoş ve taranmış duygularıyla
Dönüşür içimizde az menekşe, bir sarmaşık
Menekşe, hadi neyse, mor deriz sarmaşıklara
Mor deriz, mor bilinir çünkü, bir yandan güneşler
Sayfa 247 - Kimlik dediğim!Kitabı okuyor
Ölümüzden geriye kalan eşyalara bakıp kahrolduk. ..
.
İletişimKitabı okudu