Zamanı sevenlerin hayatları çok daha fazla şeyle doludur.
Felsefe; son kertede, teorideki sınıf savaşıdır.
“Ne seni, ne kimseleri zorladığım yok... Olamaz da... Sen bunu “yük” ve “zor” telâkki ediyorsun. Bir diyeceğim yok. Abstraid anlamda bunun bir entelektüel anlaşma tadı da vardır. Sevgide “vermek” vardır Leylâ. Vermek. Ve bunu anlamak... “
Okur Takip Önerileri
Ne kadar eksik, kusurlu olsam da, benden öğrenebileceğin çok şey olabilir hâlâ. Bana “yaşamın zevki”ni ve “sanatın zevki”ni öğrenmek için gelmiştin. Belki şans, sana çok daha olağanüstü bir “şeyi, “keder”in anlamını ve güzelliğini öğretmek için seçmiştir beni. Sevgilerimle...
Dostun.
"Her mitoloji, doğa güçleri üzerinde
hayal alanında ve hayal aracılığıyla egemenlik kurar ve o güçlere biçimverir: Onun için doğa güçleri gerçekten egemenlik altına alınınca, mitoloji de ortadan kaybolur."
“Günümüz toplumundaki bütün kötülüklerin temelini koruyup, aynı zamanda bizzat kötülükleri yok etmeyi istemek, burjuva sosyalizminin esasıdır.”
“Bir savaşıma ancak beklentilerin lehte olması koşuluyla girilmiş olsaydı, dünya tarihini yapmak gerçekten çok kolay olurdu.”
“Zafer suçluyu terk ettiğinde suçtur”
Sayfa 36
sınıf savaşını kabul eden burjuva keynes
Keynes, ampirik bir veri olarak sınıf kavgasını yadsımıyor hatta bu kavgada yerinin ne olacağını da söylüyordu. “ eğer sınıf kavgasından söz edilirse, diyordu ingiliz Lordu, herkesin olduğu gibi benim de kişisel ve dar yurtseverliğim(...) beni kendi çevreme bağlıyor. Akıl ve adalet gereği olduğuna inandığım şeylere duyarsız kalamam; fakat sınıf kavgası beni okumuş burjuvazinin yanında bulur. ( j.m. Keynes essais de persuasion)
Sayfa 288 - yordam
kapitalizmden kaçış edebiyatı (2)
Günümüzün "kaçış" edebiyatı "superman" tipleriyle, gezegenler
arası uzay gemilerinde geçen "şövalye" öyküleriyle,
non-social bireysel başkaldırıcı tiplerle sürdürmektedir bu anti-
cognitive yabancılaştırımcı öykücülüğü. Non-social bireysel
başkaldırıcı tipin ölüm tutkusu; Güneydoğu Asya ülkelerindeki
ya da uzayın uzak galaksilerindeki nihilist ve narsisistik serüvenleri, yitirdiğimiz "yaşam" yerine var olan toplumsal düzenin bizlere sunduğu yaşamın estetize edilmiş replikasının daha da estetize edilmiş uzantılarını oluşturmaktadır. Yaşamın kendisi yerine, onun estetize edilmiş replikasını yaşayan çağdaş insanın reel toplum içindeki bu yaşamından ötürü duyduğu korkular, hiçleşme duygusu, edilginleşme ve ölüm tutkusu, günümüz "kaçış" edebiyatını eski zamanlardaki kaçış fantazyalarından çok daha hastalıklı bir kaçış edebiyatına dönüştürmüştür.
kapitalizmden kaçış edebiyatı (1)
Dış gerçekliği, natüralistik romanlardakinden farklı olarak,
yabancılaştırımcı bir algılamayla tasvir ettiği dış gerçekliğin üzerindeki mistifikasyon şalını kaldırmak için gerekli bilişsel gelişkinlik düzeyine varamayan bu tür romanların ilgi çekiciliği tekdüzelik, sıkıcılık ve acı verici gündelik işleyişi yüzünden içinden, hiç değilse düşsel olarak kaçmayı istediğimiz realite karşısında bize renkli bir kaçış olanağı sunmasından gelmektedir. Ne var ki bu "kaçış", mistifiye edilmiş dış gerçekliğin, reel toplum yaşamının tüm mistifikasyon kurumlarına rağmen, bir türlü yeterince saklanamayan gerçek yüzünün bir kez daha mistifiye edilmesine dayandığı için, yaşanan yaşamın değiştirilmesini değil, yaşanan yaşamın içinde anlık rahatlamalara kavuşmak için işe yarayabilmektedir. Sonunda, düşsel kaçış bittiğinde, etik olumlanmakta ve herkes reel toplum yaşamındaki yerine dönmenin en ussal davranış olacağını kabullenmektedir.
"hukuk, hiçbir zaman, toplumun iktisadi durumundan ve ona tekabül eden uygarlık derecesinden daha yüksek olamaz"
-Bir zamanlar cennetin gerçekten cennet olabilmesi için yeryüzünde bir cennetin olmaması gerektiğini söylemiştiniz.
-evet, ... yeryüzünde öyle bir cehennem yaratalım ki, hayatlarımızın dehşetine denk gelecek bir cennete ihtiyacımız olsun.
