Bir ipek mendili olmadı hiç
yakasına takılan bir karanfil
yatağında gül yaprakları
...
Her yolculuğuna umut ve hüzünle başlardı
Sayfa 9Kitabı okuyor
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Tarihten sahne
Roma imparatorluğu zamanında askeri bir zaferden sonra imparator heyecanlı ve minnettar kalabalıklar önünde bir zafer geçişi yapmaktaydı. Güneş onu en parlak ışıkları ile onurlandırıyor, defne yaprakları başında yükseliyor, askeri bölükler onu büyük lider olarak selamlıyor, halk ona saygı duyuyor, yaşam ona gülümsüyordu ve bu büyük zafer onun tanrılık mertebesine yükselişinin ilk adımından başka bir şey değildi. Arkasında, onun kudretli maiyetinin bir parçası olan bir adam yürüyordu. Adamın işi imparatorun arkasından sürekli olarak şunu tekrarlamaktı. “Unutma sen tanrı değilsin, unutma sen insansın, unutma ölmek zorundasın” …
Dünyada isteklerimiz ölüm gerçeğini maskelemeye yetmez. Gücümüz bildiklerimizdendir, özgür bilindiğimizde.
Bir gün öleceğimizi unutmadan parlak bir geleceğimizin olmasını umut ederim ☀️
Yakamoz& Papatya -7
Papatya kendine inanamadı. Nasıl olur da böyle bir mektubu alelade bir çekmecenin arasına koymuştu? Çok hüzünlü bir şekilde gözleri dolunca aklına, Yakamoz'un ona söylediği sözler geldi.
"Papatya, ay yüzlü çiçeğim, lütfen artık gözyaşı dökme. Ben senin yerinede ağlarım, yeterki sen mutlu ol. Çünkü tebessümün bana can veriyor. Lütfen
“Ben, otuz yedi yaşında sapasağlam, başlıyorum,
Ta ölene dek durmamayı umut ederek.”
Sayfa 39 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
HEM ALAYLI HEM MEKTEPLİ...
Gülüm Çamlısoy
Kaile alınmadığı kadar zaman
Varla yok arası süzülen duman
Buğrası göğün
Buklesi dünün
Devasa bir sarkıtta saklı kalmış ömrün
Derin ukdesi inzivada şiir
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular..
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.
Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yaprakları,
Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları,
Sararıp dökülürken güz rüzgarlarında
Ardında savrulsunlar, unut yaprakları.
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular..
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.
Sayfa 19Kitabı okudu
ÇOBAN YILDIZI'MA BİR NOT
Sen içime umut tohumları ekiyorsun
Yeşermelerini izleyecek olmak içimi coşkulandırıyor
Yollarımız hangi noktada kesişir bilmiyorum
Yeni filizlenen fidanlarla mı karşılaşırsın
Yoksa salkım salkım dökülen yaprakları ve yaşanmışlıkları olan bir çınarla mı
Ama hangi nokta olursa olsun
Bir noktada denk gelmemizi çok istiyorum
(24 02 24)
- Venüs
Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yaprakları,
Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları,
Sararıp dökülürken güz rüzgârlarında
Ardında savrulsunlar, unut yaprakları.
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular..
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.
Sayfa 386
Korkunç olan bir şey, düşleri geride bırakan bir gerçeklik varsa, o da yaşamak,güneşi görmek, erkeklik gücüne tam olarak sahip olmak, sağlıklı ve neşeli olmak, yiğitçe gülmek, karşıda duran göz kamaştır zafere koşmak, göğsünde bir ciğerin soluk aldığını, bir yüreğin çarptığını, beyninde bir iradenin akıl yürüttüğünü hissetmek, konuşmak, düşünmek, umut etmek, sevmek bir anneye, bir kadına, çocuklara, aydınlığa sahip olmak ve birden birkaç saniyelik bir çığlığın ardından bir uçuruma yuvarlanmak, düşmek ezmek, ezilmek, buğday başaklarını, çiçekleri, yaprakları, dalları görmek, hiçbir şeye tutunamamak, boşuna çırpınmak, kılıcın bir işe yaramadığını, altında insanların, atların olduğunu, karanlıkta bir çiftenin kemikleri kırdığını, bir topuğun gözleri oyduğunu hissetmek, atların nallarını öfkeyle ısırmak, boğulmak, hırlamak, büzüşmek, altta kalmak ve kendi kendine şöyle demektir: Az önce yaşıyordum'
hiç dinmeyen acılarda kalırım
eskir yaşam kuytuların karanlığında
aşklar sessiz geçer
yakınsız geçer
umut intihar eder her defasında
bir gül büyür içimde
yaprakları kapalı
Mayıs Yayınları, İzmir, 1998.Kitabı okudu
sararıp dökülürken güz rüzgarlarında
ardında savrulsunlar, unut yaprakları
sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
seninle yeşerdiler, seninle soldular…
olsunlar senden sonra da umut umut yaprakları.
Sayfa 19Kitabı okudu
_UYUYORSUN! Rüyadasın. Gece gündüz demeden rüya görüyorsun. Bazen açık bazen de kapalı gözlerle. Hakikat değilsin. Rüya gören bir zihin, hakikati göremez ve hakikati de bir hayale dönüştürür. Gerçekle yüzleşirsen gerçek, hakikate dönüşür; kaçarsan yalanlar içerisinde yaşarsın. Uyan! Uyanık ol. Uyanık olmak hedeftir. Sessizlik içinde düşünerek
