Ben çocukluğumu anımsıyorum, ama çocukluğumun dünyasında her şey unuttu beni..
"Hayatım boyunca hiçbir zaman şu an olduğum kadar inançlı olmadım ancak bunca yıllık yokluktan sonra Tanrı beni unuttu sanırım," dedi gülerek Malo.
"Tanrı'an iste, vereceğinden emin bir şekilde iste. Bu biraz, restorana gittiğinde yaptığın şeye benziyor: Kendine, istediğin yemeğin getirilip getirilmeyeceğini sormuyorsun, yemeğin gelene kadar arkadaşlarınla sohbet etmeye devam ediyorsun."
Sayfa 190Kitabı okudu
Belki de her giden beni unuttu,
Belki unutulmak demekti sürgün.
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu
Gözlerim yollarda bekler dururum
Nerde kardeşlerim diyordu bir ses
İlk Kıblesi benim ulu Nebi’nin
Mescid-i-Aksa
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu
Gözlerim yollarda bekler dururum
Nerde kardeşlerim diyordu bir ses
İlk Kıblesi benim ulu Nebi’nin
Aslında hâlâ öyle.
"Ben sanıyordum ki, herkes beni kuyunun dibindeki taş gibi unuttu."
Sayfa 429 - YKYKitabı okudu
Bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu.
Yapamayacağınız yada yapmayacağınız vaatler vermeyin.
Kral, dondurucu bir kış mevsiminde gecenin soğuğunda nöbet tutan bir muhafıza sordu;
-üşümüyor musun?
Muhafız; ben alışığım kralım dedi.
Kral; olsun sana sıcak tutacak elbise getirmelerini emredeceğim dedi ve gitti.
Ancak bir süre sonra emri vermeyi unuttu... Ertesi gün duvarın yanında muhafızın soğuktan donmuş cesedini gördüler ama muhafız duvara bir şeyler karalamıştı.Duvarda şunlar yazıyordu;
"Kralım, soğuğa alışkındım, fakat senin sıcak elbise vaadin beni öldürdü!"
Türlü vaatlerle, insanları bekleterek bir umuda bağlayarak kesinlikle imtihan etmeyin.Çünkü insan, bekletildikçe değişir. Beklettiğiniz kişi hakkınızda telafisi imkansız olumsuz düşüncelere girer. Önce umudu öldürürsünüz. Ardından sevgi, saygı, güven ölür.Dostluk ölür, muhabbet ölür...
(Alıntı)
Tüm sevenlerim karanlıkta unuttu beni.
Sayfa 14Kitabı okudu
umut verecekseniz bunun bilincinde, aklı başında "insan" olun, diyor
"Kral, dondurucu bir kış mevsiminde gecenin soğuğunda nöbet tutan bir muhafıza sordu:
-Üşümüyor musun?
Muhafız;
-Ben alışığım kralım, dedi.
Kral;
-Olsun sana sıcak tutacak elbise getirmelerini emredeceğim, dedi ve gitti.Ancak bir süre sonra emri vermeyi unuttu...
Ertesi gün duvarın yanında muhafızın soğuktan donmuş cesedini gördüler ama muhafız duvara bir şeyler karalamıştı.Duvarda şunlar yazıyordu :
"Kralım, soğuğa alışkındım, fakat senin sıcak elbise vaadin beni öldürdü!
Türlü vaatlerle, insanları bekleterek bir umuda bağlayarak kesinlikle imtihan etmeyin.Çünkü insan, bekletildikçe değişir. Beklettiğiniz kişi hakkınızda telafisi imkansız olumsuz düşüncelere girer.
Önce umudu öldürürsünüz.
Ardından sevgi, saygı, güven ölür...Dostluk ölür, muhabbet ölür!"
Tüm sevenlerim karanlıkta unuttu beni.
Sayfa 14Kitabı okudu
Çocuğum öldü, çocuğumuz.
Artık dünyada senden başka sevecek kimsem kalmadı.
Ama sen benim için kimsin ki, beni asla, asla tanımayan, suyun kenarından geçer gibi yanımdan geçen, taşa basar gibi üstüme basan, sürekli çekip giden ve beni ebedi bir bekleyiş içinde bırakan sen...
Seni, elimden kaçıp duran adamı çocuğumuzda tuttuğumu sandım.
Ama o tam da senin çocuğundu:
Beni bir gece zalimce bırakıp gitti, bir yolculuğa çıktı, beni unuttu ve bir daha asla dönmeyecek!
Şimdi yine yalnızım...
Her zamankinden daha yalnız...
Sayfa 52 - Can
