Söylenmemiş ne varsa söylemeliyiz artık.Var olmanın dayanılmaz baskısı,olgunlaşmanın ızdırabı,yaşamanın verdiği acziyeti anlatmalıyız insanlığa,çünkü insan kılığına girmiş varlıklar unuttu gerçek kimliğini...Unuttu seni, beni, onu, bizi, hepimizi...
Ben çocukluğumu anımsıyorum, ama çocukluğumun dünyasında her şey unuttu beni.
Tanrıya inansa, "Beni Tanrı unuttu" diyecek; yaşama inandığı için, "Yaşam unuttu" diyor. "Sıkı tutunamadım. Tam olarak da bırakamadım." Oysa yaşam kararlı insanları seviyor.
Sayfa 91Kitabı okudu
Hiç gereği yokken, hayatına giren insanlar,
Hiç gereği yokken, karşına çıkarlar.
Hiç gereği yokken, gününü haftanı ayını belkide yıllarını alırlar,
Hiç gereği yokken, gece-gündüz aklından geçen her düşünceye bulaşırlar,
Hiç gereği yokken, seni istemediğin kadar mutlu ederler,
Sonra, hiç gereği yokken, hayatından çıkıp giderler. Anladımki meğer gerçek dost, aşk Mevlaymış,
Ne beni unuttu, ne de bıraktı.
-Şems
AHMET SEZGİN’LE AŞK MEDENİYETİNE YOLCULUK…
M. NİHAT MALKOÇ
Kıymetli kalem erbabı Ahmet Sezgin’le internet marifetiyle tanıştım. İyi ki de tanışmışım. Zira “Aşk Medeniyetine Yolculuk” isimli nefis kitabından başka nasıl haberdar olabilirdim ki? Ses bayrağımız olan Türkçemizin şahikalarını görmekten mahrum kalırdım. Sağ olsunlar “fikir ve
AHMET SEZGİN’LE AŞK MEDENİYETİNE YOLCULUK…
M. NİHAT MALKOÇ
Kıymetli kalem erbabı Ahmet Sezgin’le internet marifetiyle tanıştım. İyi ki de tanışmışım. Zira “Aşk Medeniyetine Yolculuk” isimli nefis kitabından başka nasıl haberdar olabilirdim ki? Ses bayrağımız olan Türkçemizin şahikalarını görmekten mahrum kalırdım. Sağ olsunlar “fikir ve hissiyat
Şems-i Tebrizi
Hiç gereği yokken,hayatına giren insanlar..
Hiç gereği yokken,karşına çıkarlar..
Hiç gereği yokken; gününü,haftanı,ayını belki de yıllarını alırlar..
Hiç gereği yokken,gece-gündüz aklından geçen
Her düşünceye bulaşırlar..
Hiç gereği yokken,seni istemediğin kadar mutlu ederler..
Sonra hiç gereği yokken,hayatından çıkıp giderler..
Anladım ki,meğer gerçek dost, aşk,MEVLÂ imiş…
Ne beni unuttu,Ne de bıraktı…
Beyaz Mantolu Adam
Kalabalık bir topluluk içindeydi. Başarısızdı. Parası yoktu. Dileniyordu.
Caminin önündeydi. Büyük bir camiydi bu.
Minareleri, kubbeleri, kemerleri ve parmaklıklı pencereleri filân hepsi tamamdı. Özellikle avlusu: dilenenler için en önemli yer. Bir kenarda duruyordu.
Hiçbir hüner göstermediği için ya da acındırıcı bir garipliği olmadığı için
Sayfa 13 - Sinan Yayınları 1973 - İletişim Yayınları Bütün Eserleri 4 İstanbul 1987 2.BaskıKitabı okuyacak
