Evet Sevgili,
Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu, kim
uzanmak isterdi ince parmaklarına,
mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık
etmiş olmasalardı eğer!!
|can Yücel
'yanına uzanmak istiyorum
yanına uzanayım ; "geçsin artık'' '
Ağaçların arasında mavi gölgelerin titreştiği ormana gitmek, güneşin kor gibi ısrarcı bakışlarından kaçıp orada uzanmak isterdim, ama o bir kaç adımı atmak bile çok fazla geliyordu.
Biliyorum, çok hazin
Bu denli güçsüz kalmak.
Uzanmak boylu boyunca
Parmağını bile oynatamamak.
Ama, boş ver diyorum –
Kendimi iyi hissediyorum.
Uyumak, farkında değilken uzakta olmak, uzanmak, kendi bedeniyle unutmaktır; uzun dalların altında yatan kayıp bir göle benzeyen bir sığınakta, ormanların engin yalnızlığında bilinçsiz olma özgürlüğüdür.
aşk da acıklıdır, hükümdür çoğu zaman...
ne yaptığımı bilmiyorum
inan bilmiyorum.
yanına uzanmak istiyorum
yanına uzanayım; "geçsin artık"
Sayfa 11Kitabı okudu
Nietzsche’nin sözünü de bilirdi: En güçlü ağaçlar en derinlere kök salmak zorundadır, karanlığa, kötülüğe kadar uzanmak zorundadır.
Sokrates otururken:
-Ah, ne iyi olurdu Agathon, demiş, iki insan birbirine dokununca, bilgi, dolu olandan boş olana akabilseydi! Tıpkı iki çanaktaki suyun bir yün ipliği ile çok doludan az doluya aktığı gibi. Gerçekten bilgi böyle bir şeyse, bu sedirde senin yanına uzanmak benim için paha biçilmez bir nimet olur.
Denizin bitimsiz uğultusu
Yoğunlaştırıyor sessizliği
Uzanmak otlara yüzükoyun
Ve susmak..bir ağaç gibi…
