Öykü Otobüsü
Bir Detaylandırma (II)
Bir kadın sesiyle yerimden sıçradım. Önümde oturan kadın muavine bağırmış, sıcak su dökmüş birisi herhalde. Cehennemi tanımıyorsun daha. Yanıma baktım, ev cücesi gitmiş, muavin gömleği giymiş uzun saçlı, nefesi içki kokan birisi gelmiş. Bana baktı ve “İkinci bir hayata başlamak istesen nereyi tercih edersin?” diye sordu.
evde zeytin uzayda hayat var mı menekşelerin kokusunda seni aramak
mesela ölmemenin tersine yaşamak diyebilir miyiz? diyemeyiz, unut
Hayatın anlamı var mı yok mu, ne dersin?
Zamanın neresindeyiz İskender? Verdiğin adreslerde yoksun, mahallen uzayda mı?
Yerini yadırgayan bir iki begonya oldu senden sonra, halbuki güneş aynı güneş, su aynı su. Edip Cansever'e kalsa kokun kalmadı der belki odada. Elimden geleni yaptım ama tutunmadılar toprağa. Cecilia hala huysuz, pencere kenarında oturmak istemiyor artık.
Evin her odası sessiz. Sanki uzun zaman gösterimini beklediğimiz Hamlet Makinesi oyununda yer bulmuş gibiyiz -gerçi senden sonra kaç kez izledim bilmem- ama biliyorum ki o oyunda bir karakterdin sen de.
Geçen akşam eve gelirken arpacık soğanı aldım. Basit bir yemek oldu tavuk ve mantarla. Bence baharatların en naifi kimyon hala, birleştirip, anlam katmadığı yemek mi var? Varmış, sensiz oturdum sofraya.
Günün sonu: yer yatağı ve kitap yığını. Sana okurken sakallarımı örmen geliyor aklıma, yüzümü yastığa gömüyorum, rimel midir eyeliner midir bilmem, izin kalmış yastıkta. Evladını ilk kez kucağına alan bir baba gibi bakıyorum yastığa, uzayda hayat var mı bunu düşünüyorum.
Zaman geçiyor. Uzayıp kısalıyor ama durmuyor. Anlıyorum.
Sen bu eve hiç gelmedin, begonyalar oturup çay içmedi akşamüstü seninle, Cecilia arkandan koşmaya yeltenmedi mutfağa ve ben hiç kitap okumadan kaldım burada. Aklımın ömürlük oyunu bu bana.
Yeşil berger hala uymuyor perdelere. Gereğinin yapılmasını arz ederim.
Uzayda Kaybolanlar İçin Yardımcı Yayın
Uzayda kaybolan her insan gibi
En başta yıldızlara gittim ben de
Serenat yapan var mı uzaklardan diye
Yalanmış o da söylenen her şey gibi
Hep o şişko gözlüklü resmi tarih yüzünden
Dünyadayken de hiç haz etmezdi benden
Burada da peşimi bırakmadı tilki
Ölü bir uydunun arkasına saklandım
Duyamayınca sesimi dünyaya döndü hemen
Hiç
Ölümden sonra hayat var mı saçmalığına girdiklerinde ben hiç kafa yormazdım. Ama size şu kadarını söyleyebilirim; var olduğunu düşündüğümde bile sürekli radar gibi sinyal sesleri ve uzayda uçan insanlar hayal ederdim.
Lütfen okuyun...
Kim olduğunuz, yaşınız, hangi ırktan olduğunuz, cinsiyetiniz umurumda değil böyle şeyler ile ilgilenmiyorum. Ama bildiğim bir şey var oda hayalinizin olduğu. Tüm dünyadan sakladığınız bu hayalinizi gerçekleştirmemek için bahaneler uydurdunuz. Ertelediniz. Size gerçekçi olmanızı söyleyen insanları dinlediniz. Ama icinizde bir yerlerde tüm
Lütfen beni de :))
Uzayda
hayat var mı
bilmiyorum ama
belki biraz
huzur vardır...
Biri beni fırlatsın...
S.G.L.L
-Neden çalışıyorsun öyleyse? Niçin sıkıntıya sokuyorsun kendini?.. Ben bir süredir resim yapmayı bıraktım artık.
-Kim dedi sana ben insanlık için resim yapıyorum diye? Tut ki insanlık yok oldu ve çalışmalarım kara, yağmura, doğa nın kör kuvvetlerine teslim oldu; yine de canı cehenneme! Ben hâlâ kendi çalışmalarımdan keyif alıyorum ve bu da
Sayfa 14 - Yapı Kredi Yayınları, 10. Baskı, Çev. Mehmet KanarKitabı okudu
