''Bir varmış, bir yokmuş...'' Bu paradoksal cümle, öykünün, hiçbir şeyin ilk göründüğü gibi olmadığı dünyalar-arasındaki-dünyada geçtiği konusunda, dinleyicinin ruhunu uyarmayı amaçlar. Öyleyse başlayalım.
Sayfa 88Kitabı okudu
''...yerin kulağı yokmuş, insanın dili varmış...''
Hepsi bir varmış, bir yokmuş. İyi gün de, kötü gün de düş gibi gelip gidiyor.
Sayfa 64Kitabı okudu
Hatırlanması gereken bir diğer prensip de milletlerin bilgelikleridir ve her millet hat ettiği hükümet tarafından yönetilir.
Eller açılıp kapandıklarında,okşadıklarında ya da vurduklarında,gözyaşlarını sildiklerinde ya da bir gülümseyişi gizlediklerinde, bir omza konduklarında ya da veda etiklerinde,çalıştıklarında ya da hareketsiz kaldıklarında, uyuduklarında ya da uyandıklarında konuşurlar...
Bir varmış bir yokmuş. Zaman dik bir yokuş, hayat güçsüz bir yolcuymuş.
Sayfa 39Kitabı okudu
Aslında annem seni anlatır dururmuş çocukluğumda,
her masala seni anlatarak başlarmış..
"Bir varmış,bir yokmuş"..