Gibi..
Kusura bakma ben biraz açıksözlüyüm, net birisiyim,
Ne kadar güzelsin yaa Ecemşah..
Ne biçim bişeysin sen ya...
Vay anasını arkadaş ya ..
Bana sorarsanız dünya edebiyatının günümüzde yaşadığı bu büyük tıkanmanın sebebi, gürültüdür. Basit bir mantık yürütürsek; sanayileşmemiş o eski dünya nasıldı: Sessiz ve sakin. Peki, modern dünya nasıl, her daim gürültülü. Peki, bugünün dünyasında gündelik hayatımızı etkileyen, günümüzü dolduran bir edebi eser var mı? Ne yazık ki yoook!
Mesela
Sayfa 56 - Büyüyen Ay, 2018
Şu sarmaşıklı evi soracaktım da. Nasıl ev, nasıl ev? :)
- Bu köyden misin hemşerim? dedim.
- Değiliz bu köyden amma buralı olduk sayılır. Yirmi senedir burda hamallık ederim.
- Buralı sayılırsın.
- Sayanlar da var, saymayalar da.
Amma da köye düşmüşüm ha! Şöyle aydınlık cevap veren birine rastlamayacak mıyım bu köyde?
- Köyünüz güzel ama...
- Gününe bağlı. Güzel günü olur cıgaran, paran varsa...Ocak yanarsa...Çorba pişerse, yük çıkarsa...Tıngırın varsa...Keyfin gıcırsa...
- Doğru, her şey şarta bağlı şunun şurasında.
- Şartsız, şurtsuz yaşayanlar da var.
- Var, var ama...
- Ölüm de var arkadaş, ölüm.Şu köşkün sahibi de ölecek.Şu horoz da.
Göğsüne vurdu:
- Şu ben de.
Yüzüme baktı:
- Şu sen de...
- Doğru, doğru ama, dedim, yine de fark var.
- Nede? Ölüden ölüye mi? dedi.
Şaşkınlığıma geldi.
- Öyle ya, dedim.
- Yok, dedi, yok. Ölüden ölüye fark yok; canlıdan canlıya var.
Düşündüm: Domuzuna haklıydı. İçimden " Vay anasını! " dedim. Sanki " Vay anasını! " dediğimi duymuş gibi yüzüme bakıp:
- Yaa!.. dedi.
- Ben de onu söylemek istiyordum ya, canlıdan canlıya fark domuzuna, dedim.
Sayfa 69Kitabı okudu
Vay arkadaş yaa... Böyle erkek zihniyetine ne denir?
- Gece yarısı eve dönülecek... Karının menhus suratı görülecek... Bir karı sırf kavga ve beddua etmek, para istemek için ağzını açar... Sonra da balık gibi susar... Onu görmemek, tiksindirici sesini işitmemek için küple rakı içip kendini kaybetse yeridir...
Sayfa 67Kitabı okudu
Vay Arkadaş Yaa
Halklar da yaşlanırlar,’ diye cevap verdi. ‘Cennet düşüncesi eski önemini kaybe. Ölünce gidecekleri cenne tasavvur ederek eskisi kadar mutlu olmuyorlar. Ama aynı şekilde inanmayı da sürdürüyorlar. Zira yepyeni bir şeylerin peşinden koşmaya yeltenemeyecek kadar tembeller.’ ‘Yani sence, günümüzde cennet vaadiyle vaazlarda bulunan bir peygamberin kitlelerin kalbini kazanma şansı yok mu?’ diye sordum. Ömer kahkahayla gülerek, ‘Kesinlikle yok,’ karşılığım verdi. ‘Sönmüş bir meşale bir daha yanmaz. Solmuş bir lale bir daha tomurcuklanmaz. İnsanlar kurdukları basit dünyalarına iyice bağlandılar ark. Onlara cennen kapılarının gözlerinin önünde açılmasını sağlayacak bir anahtar sunamayan birinin peygamberliğini ilan etmesi hiçbir fayda sağlamayacakr.’ Bu sözlerin etkisiyle adeta yıldırım çarpmışa dönmüştüm. Ömer şaka yapıyor olsa da söyledikleriyle ruhumu kasıp kavuracak bir yangın çıkarmış. Evet, insanlar masallara, uydurulmuş hikâyelere bayılırlardı. Gözlerini kör edecek şeyler onları mutlu kılıyordu.
Vay Arkadaş Yaa...
Mısır sürgününden İstanbul'a dönmesinin ardından orada bastırdığı Safahat'ın son cildi Gölgeler'in memlekete girişine izin verilmeyecektir. Buna gerekçe olarak Osmanlı Türkçesi ile yazılmış olması gösterilmiştir...
