Keza, Almanya' nın Birinci Dünya Savaşı' ndaki yenilgi sinin asıl olarak -1918 Devrimi'nde dizginleri ele alıp dev rimin ardından ülkeyi demokratik Weimar Cumhuriyeti'ne taşımış- Alman liberallerinin, demokratlarının ve sosyalist lerinin işine yaradığı açık gibiydi: Demek ki yenilgiden bun lar sorumlu olsa gerekti. Reichstag yangınının kime yaradı ğı gün gibi ortadaydı. Yangın bunlara diktatörlüklerini tesis etme yönündeki ilk ve en önemli adımı yarı hukuksal temel de atma fırsatını verdiğinden, Hitler ve Nazilerin yangından yararlandığı o kadar aşikardı ki yangını onların çıkarttığına hiçbir kuşku yokmuş görünüyordu. Marksist ideoloji komü nistlere gizli gerçeklere, mesela liberal demokratik siyasetin altında yatan kapitalist çıkarlara odaklanmalarını telkin edi yordu ve Stalin dünya komünizminin lideri olarak çok azim li bir komplo teorisyeniydi; dolayısıyla Reichstag yangınını Nazilerin başlattığı, Rudolf Hess'in İngiltere' ye ayrı bir barışı kotarmak üzere Hitler'in emriyle gittiği, Hitler'in sığınaktan sağ çıktığı iddialarının arkasında, her ne kadar bu komplo te orileri Rusya' da ilk ortaya çıktıkları hallerinden çok uzaklaş mış olsalar da, bizzat Stalin'in olması şaşırtıcı değildir.
Sayfa 296 - Runik kıtap ekım 2021Kitabı okudu
Aynı zamanda, insanların üzerindeki maddi baskılar, ahlaki bakış açılarını da kökten değiştirmelerine neden oldu.
Sayfa 122Kitabı okudu
Ancak enflasyonun etkileri Alman toplumunda eşit olarak hissedilmedi. Kırsal kesimde yaşayanlar, temel maddelere(gıda ve yakacak odun) zaten erişebildiklerinden kasaba ve şehirlerde yaşayanlardan çok daha iyi durumdaydı ve dolayısıyla yaşamlarını sürdürebilmek için paraya daha az bağımlıydı.
Sayfa 120Kitabı okudu
Para o kadar hızlı değer kaybediyordu ki, 5000 marklık bir fincan kahve bitene kadar, değeri 8000 mark oluyordu…
Sayfa 118Kitabı okudu
Görüldüğü gibi Weimar'ın, öne çıkan siyasi partilerin pek çoğunun demokrasiye kökten karşı olduğu, son derece derinden bölünmüş bir siyasi kültürü vardı.
Sayfa 91Kitabı okudu
Genel olarak toplumda da aşırı solun radikalliğine fazla talep yoktu; askerler, denizciler ve işçilerden oluşan kitlelerin talebi toplumsal devrim değil; barış, ekmek ve demokratikleşmeydi.
Sayfa 54Kitabı okudu
Liberalizmin zayıflığının komünist devrim umutlarını yükselttiği ülkelerde açıkça Bolşevik karşıtı olan askeri diktatörlüklerin yeni türleri zehirli mantarlar gibi türedikçe, katı Marksistler bunları otomatik biçimde Faşizmin yeni permütasyonları (yani faşizm) diye tanımladılar. Öyle ki, reformizmleri tüm "gerçek" sosyalistlerin içinde yer aldığı devrimci sınıf savaşına ihanet kabul edilen sosyal demokratlara, yani tarihsel akrabalarına, "sosyal faşist" yaftasını yapıştırdılar. Bunun bir sonucu Weimar Cumhuriyeti'nin son yıllarında Nazizm karşıtı sol kanat muhalefetinin trajik biçimde bölünmesiydi. Böylelikle kavramın hem türdeş hem de abartılı (enflasyonist) kullanımı, İkinci Dünya Savaşı'ndan çok önce sol kanat akademik diline yerleşmişti.
Sayfa 24
Heidegger'in Naziliği
1933'ten 1945'e kadar NSDAP'ın aidat ödeyen üyesi (kayıt numarası 312589, Gau Baden); Hitler'in Almanya'nın Milletler Cemiyeti'nden ayrılması kararının kabul edilmesini teşvik etmek için ulusal radyoda konuşma yapan biri, Hitler ve Nazi devriminin önde gelen propagandacısı; öğrencilerine "Teoriler ve 'fikirler' varlığınızın kuralı olmasın. Bizzat Führer ve yalnızca o bugün ve gelecekte Almanya'nın gerçekliği ve kuralıdır" diyen ve bir meslektaşına "Birey, yeri neresi olursa olsun, hiç bir şeydir. Devlet'inde halkımızın yazgısı her şeydir" diye yazan (Nisan 1933'ten Nisan 1934'e kadar) Freiburg Üniversitesi'nin rektörü. Sözde, Nazilerin gözünden düşmeye başladıktan sonra bile, "Nasyonal Sosyalizm'in deruni hakikati ve büyüklüğü"nü savunmaya devam eden Heidegger'dir bu. Weimar Cumhuriyeti'nin parti sistemini hakir gören, Homer'den (İliad II, 204) "Çokluğun yönetimi iyi değildir; tek yönetici olsun, tek bir kral" alıntısını yapmaktan hoşlanan ve görünüşe göre bu arzusunu elde eden Heidegger. Nazi çöküntüsünden yıllar sonra, Almanya'nın siyasal kurumlarının "demokratikleştirilmiş geri kalması" suçlamasında bulunmuş ve demokrasinin modern çağın en iyi siyasal sistemi olduğuna kani olmadığını söylemiştir. 1974'te arkadaşı Heinrich Petzet'ye "Avrupamız demokrasiyle aşağıdan yönetiliyor" diye yazmıştır.
Sayfa 11
1900'de doğan ve yüz yaşına kadar yaşayan bir Berlinli'yi düşünün. Çocukluğunu II. Wilhelm'in Hohenzollern İmparatorluğu'nda, yetişkinliğini Weimar Cumhuriyeti'nde ve Nazilerin Üçüncü İmparatorluk'unda geçirirken, öldüğünde demokratik ve birleşmiş Almanya'nın bir vatandaşıydı. DNA'sı tamamen aynı kalmasına rağmen bu Berlinli yaşamı boyunca birbirinden çok farklı sosyopolitik sistemlerde yaşamıştır.
Sayfa 49Kitabı okuyor
Mustafa Kemal Atatürk'ün fotoğrafları bize ne söyler?
iki üç gündür biraz hastayım. bu süreçte kitap okuyamadım. uzun süre kitabın başında duramadığım için kitap okuyamadığım bu sürede aklıma geçenlerde 
Fotoğraflarla Atatürk kitabını okuduğum/fotoğraflarına baktığım geldi.
ben genelde Mustafa Kemal Atatürk'ün fotoğraflarına bakarken o zaman gerçekleşen
Tüm yeni devrimler, devletin güçlenmesiyle sonuçlanmıştır. 1789 Napolyon'u getirir, 1848 3. Napolyon'u, 1917 Stalin'i, 1920 yıllarında İtalya'da çıkan kargaşalıklar Mussolini'yi, Weimar Cumhuriyeti de Hitler'i.
Sayfa 212Kitabı okudu
Der Stürmer Almanya’da en kötü şöhretli Yahudi karşıtı gazeteydi. Bir Nazi aktivisti olmadan önce öğretmen olan Nazi eyalet lideri (Gauleiter) Julius Streicher gazetede editörlük ve yöneticilik yapıyordu.
Gazete yayın hayatını 1923’ten 1945’e kadar 20 yıldan fazla sürdürdü, Yahudi “insan kurban etme” ayinleri, cinsel suçları ve mali yolsuzlukları ile ilgili dehşetli haberler yayınladı. Weimar Cumhuriyeti sırasında Der Stürmer’in acımasız iddia ve iftiraları sonucu sıklıkla hakarete uğrayan siyasiler ve Yahudi örgütlerinin Streicher’in şahsı ve gazete aleyhine açtığı davalarla sonuçlandı.
