Anneannemin annesi yani "anneanneannem" :)) 83 yaşında. Ana babasının ve eşlerinin (iki kere evlenmiş) ölümünü görmüş biri olarak diyor ki:
- Ana babanın ölümünden zordur eşinin ölmesi.
- İlk eşim öldüğünde dedim ki "keşke ölmeseydi de üzerime 10 kere evlenseydi."
Ne büyük sevgi. Ne büyük acı. Ve bu koca çınar bana "bir kere daha evlenseydi" bile demiyor. On defa diyor. On farklı rakibe razı, yeter ki ölmesin.. Sevdası büyük olanın acısı da büyük oluyor demek ki.
Kendimi ve çağımı onun yerine koyuyorum, kıyas yapıyorum. Bizler "Ya benimsin ya kara toprağın" diyen, sevgisine bencillik karıştıran nesiliz.
Oysa aşk, "sağ olsun, var olsun da benim olmasa da olur." diyebilmekti. Ebelerimiz, dedelerimiz böyle sevdiler.. Bizimki sevgi degil, sahip olma arzusu..
insanlar niye birilerini benimserlerki
insanlar eşya mı
benim değilsin ve ya ya benimsin ya kara toprağın
her iki yaklaşım da insanın ruhuna ve tabiatına uymaz
Kimmiş o uzaktan seven, de bana. Aşkını gizleyip çöle giden. Mecnun ile Kerem mi? Bunlar masal evladım, masal. Delikanlı dediğin saçından sürüyerek götürür manitasını. Ya benimsin ya kara toprağın o kadar.
Sayfa 138 - Dergah Yayınları 1. Baskı Eylül 2018Kitabı okudu
Bildiğiniz Gibi Değil
“Söyle Nergis, ben seni ne çeşit seveyim?” diye geçirdim. Psikopatın mı olayım, ismini göğsüme jiletle mi kazıyayım? Daha bir kerecik bile elimi tutmamışken tokalaştığın her erkeğin elini kırayım. Okul çıkışında kapıda dikileyim, sana musallat olayım. Kolundan çekip, “Gel takılalım senle,” diyeyim, araya giren arkadaşlarının suratına kafayı gömeyim. “Git başımdan be, bela mısın?” dedikçe ben daha çok belan olayım. Evinin önünde gece yarılarına kadar tünekleyeyim, sense pencereden gizli gizli bakıp hem ürküntü he de hınzırca bir mutluluk duy. Polisi tak peşime, karakollara çeksinler beni, yediğim her dayakta ismini haykırayım, haykırdıkça daha da bağlanayım. Ya benimsin ya kara toprağın Nergis. Hayatı sana zindan edeyim, yaşama sevincini bitireyim. “Ne olur, bırak artık peşimi, seni sevemem, senden sadece korkuyorum. Hayatımı mahvettin, görmüyor musun?” diye ağladığında anlayayım acı gerçeği. Aşkımı jiletle bileklerime kazıyayım. Bir mektup bırakayım arkamda, okuyunca gözyaşlarına boğul, seni ne çok sevdiğimi o zaman anla. Elinde bir demet kır çiçeğiyle mezarıma gel, mezar taşımda “BANA MI GELDİN NERGİS?” yazılı olsun.
Aşk ölümle birlikte düşünmek siz erkeklerin harcıdır.
-Ya benimsin ya kara toprağın' dimii !!!
