SAFFET (Kâğıtları karıştırarak): Sonra terzisi geliyor kadının, kapıcı geliyor, hatta sütçü geliyor... peki nerde kıskanç karı?
COŞKUN (Utanarak): Şey... doğrusu acıdım adama. Bir de şey var... uygun bir fırsat olmadı.
SAFFET: Ne fırsatı?
COŞKUN: Yani adamın karısı kapıyı çalmak için uygun bir bahane bulamadı.
SAFFET: Coşkun Bey, Coşkun Bey! Kadın baskın yapıyor birader. Kapıyı çalıp ben sütçüyüm diyecek değildi ya. (Kaşlarını çatar.) Sonra, kahramanlarınıza acımayı da bir yana bırakın artık. Gerekirse öldüreceksiniz onları!
COŞKUN (Korkuyla): Öldürmek mi? Rica ederim Saffet, ölüm lâfı etme bir daha.