Mum, bu alemde kalabalıklar içinde yalnız olan, insanların velvelesinde sessiz duran, topluluğun kalbi olan, topluluğa yabancı olan tek varlıktır. Onu herkes över, şairler ona tapar; ama o kendisini övenlerin ve kendisine tapanların topluluğunda gariptir.
Mum yumuşaktır ve kalbinde bir ateş gizlidir; peki varlığı? Varlığı, yanmak için bir bedendir, hayatını yakmak! Hayatı, gözyaşı ve ateştir ve sonunda? Ve sonunda gözyaşlarının kucağında ölmek ve bitmek!