Hep bu kitabı görür ve nedense okumayı bir türlü istemezdim.Aylık kitap alışverişimde karşıma çıkar ama görmezden gelirdim.
Okumak şimdiye nasipmiş, bunun için Ayhan Güven 'e minnet borçluyum.Düzenlediği etkinlik sayesinde kitabı okudum ve iyi ki o iletiyi görmüş, iyi ki okumuşum.
Okuduğum her kitabı beğenmem, sıkıcı bulurum, basit gelir, beni içine alamaz çoğu kitap.Şeker Portakalı gerçek bir hikâyemi bilmiyorum, önemli değil de zaten. Çünkü dünyada Zezé gibi yüzlerce çocuk var biliyorum, yazar o kadar etkileyici ve akıcı yazmış ki gerçekmiş gibi geldi, tanıdığım bir çocuk veya öğrencilerimden biri gibiydi.Küçük bedenleriyle hiçbir acıyı taşımamalılar.
Çocuklar büyürler elbette, ama hiç kapanmayan yaralarla büyümesinler ne olur.
Zeze yaramaz ama o kadar sevgi dolu ki, ona sevgiyle yaklaşanlara karşı uysal bir kedi gibi.Akıllı ama haşarı biraz, çocuk zaten, normal değil mi?Sabrı, sevgiyi, ilgiyi göstermek gerek onlara.
Okurken boğazıma düğümlenen neydi bilmiyorum.Bir kaç saate bitirdim ki bu nadir bir durumdur.Şöhretini hak eden bir kitap, bunu söyleyebilirim.
Yalnız öğretmen olmanın getirdiği hassasiyetle bakıyorum da Zeze' nin Portuga ile olan arkadaşlığı çok masum ve temiz, ne yazık ki günümüzde böylesi insanlar kalmamış,kirli ellerini o küçük bedenlere sürebilecek kadar tıynetsiz insancıklarla dolu dünya.Bu yüzden ergenlik yaşı civarında olanların okuması doğru mu emin değilim, kirlenmiş insanlığı bilmez ve o koşulsuz sevgiye kanıp kendilerini mahvederler diye korkmuyor değilim.
İyi okumalar.
Şeker Portakalı