''Yavuz Sultan Selim zamanında 1514 yılında, Şah İsmail Türk Alevilerine liderlik etti; onlar ve Bektaşiler İran'a kaçtılar. Bu nüfusu değiştirdi. O zaman Türklerin din kavrayışı değişti. Sultan Selim, İstanbul'a üç yüz Arap din uzmanı getirtti ve bu İslam'ın daha Arap bir kavrayışına yol açtı. Biz Arap geleneklerini din olarak düşünüyoruz. Türklük kayboldu.''
I. Selim'in Şah İsmail'e yazdığı mektup
"Tarafıma mektup gönderip bazı cürete müteallik kelimeler sarf etmişsin, gelmekte acele edesiniz, biz dahi böylece beklemekten kurtuluruz diye bildirmişsin. Şimdi zatımızda olan cüreti harekete geçirip, çok uzak yerlerden senin kastına, zaferlere alışık askerimle menzilleri ve yolları kat edip memleketine girdim. Padişahların memleketleri nikâhlı karısı gibidir. Kendisinde biraz onuru bulunan bir kimse başka birinin ona saldırmasına tahammül edemez. Öyle olsa bunca gündür askerim senin memleketinde yürür, henüz senden bir nam ve nişan yoktur. Hayat ve mematın bilinmez. Senden bir hareket görülmez, ki özündeki celadet ve merdaneliği anlayalım. Görünen şeyler ancak hile ve yalanlarındır. Mübtela olduğun derdin devası herhâlde malumun imiş, ki bize gönderdiğin hokkayla bunu gösterdin. Senin kalbine itminan gelmesi için askerimin 40.000'nini bıraktım. Eğer hâlâ tereddüt edersen erlik sana haramdır. Miğfer yerine başörtüsü, zırh yerine de çarşafı tercih edip serdarlık ve şahlık davasından feragat edesin."
Şah İsmail'in I. Selim'e yazdığı mektup
Mezhebimizi ve dinimizi öğüt ve nasihat yoluyla yermişsiniz. Bizim mezhebimiz Resululah'ın ehl-i beytidir ve bizim itikadımız Fatima'nın evladından on iki imam kavillerine dayanmaktadır. Savaşa ve vuruşmaya yönelmeyi ve anılan yerde karşılaşmayı geciktirmemiz konusuna gelince, bizim özrümüz bulunduğumuz mesafenin uzaklığıdır. Çünki Irak memleketindeyken bu hadiseyi duyduk ve ancak şimdi Tebriz uçlarına vardık. Kendilerini karşılamada hiçbir menzilde atımızın dizginlerini geriye çekmemişizdir. [Senin ordunun kalabalık olmasından hiç korkmam, askerlerimin tüfekten de korkusu yoktur, çünkü çelik zırh giyerler, yeniçerilerin tıpkı bir geyik gibidir, omuzlarındaki silahları da tıpkı geyik boynuzuna benzer; bense aslanım, ormanda geyik çoktur, onları avlarım. Ordun savaşa değil, olsa olsa Frenk diyarından İran'a satmak için kumaş getirmiştir. Benim kılıcım karşısında güneş bile pes etmiştir, barışta ve savaşta ustayımdır, bir gün ölür, bir gün doğarım. Tebriz uçlarına hızlıca geldim, şimdi Hoy'a vardım
I. Selim'in Şah İsmail'e gönderdiği mektup
Bir süredir Acem mülkünde fatihlik davası güdüyordun, İran sultanlarının itibarsız artıklarına ve küçük çocuklarına yağma ve hırsızlıkla saldırıp sahipsiz memleketi ele geçirdin. Mülkün ve dinin temelini yıkıp yok ettin, şahlık adına hıyanet sancağını yükselttin. Şimdi seni ve memleketini ıslah etmeye, Müslümanları bu vartadan kurtarmaya yöneldik, diye seni ikaz edeli epeyi zaman geçti. Eğer ersen meydana gelesin, Allah'ın iradesi neye müteallik olursa zuhur eder diye sana yazmıştım. Şimdi birkaç gün önceden senin üzerine yürüdüğümden haberdar olasın. Ona göre tedarikini göresin, sonra gafil oldum, haberim olmadan geldin, askerimi toplayamadım diye bahanen kalmasın. Bu kadar zamandır yoldayım, kendi memleketinde bunca askerin varken, hâlâ senden bir iz olmaması gariptir. O kadar saklanmışsın ki, senin ve adamlarının durumu aynıdır. Kılıç davası edenlerin belaları göğüslemek şanındandır. Erlik adına hatadan ve ölümden korkan kimseye ata binmek ve kılıç kuşanmak uygun düşmez. Eğer bu kadar saklanmana ve karşıma çıkmamana sebep askerimin çokluğu ise şimdi bu endişeni bertaraf için askerimden 40.000'ini Kayseri
ve Sivas'ta bıraktım. Hasma inan vermek ancak bu kadar olur, başka olmaz. Zatında gayret ve hamiyet varsa gelip bana karşı durursun. Mukadder olan neyse, Allah'ın izniyle o olur.
I. Selim'in Şah İsmail'e gönderdiği mektup
Ben Allahın emirlerini yerine getirmek, zulüm görenlere yardım etmek ve merasim-i namus-u padişahî için ipekli elbiselerimi çıkardım, zırh giydim, kılıç kuşandım, ata bindim ve Safer ayı başında Anadolu yakasına geçtim. Maksadım Allah'ın inayetiyle senin padişahlığını yok etmek ve bu suretle de acizler üzerinden zulmünü ve fesadını kaldırmaktır. Ancak kılıçtan önce sana sünnet-i seniyye icabı İslamiyeti teklif ederim. Eğer yaptıklarına pişman olup can-u gönülden istiğfar eder, aldığın kaleleri geri verirsen tarafımızdan dostluktan başka bir şey görmezsin. Fakat kötü hallerine devam ettiğin takdirde, zulümle kararttığın yerleri ışığa kavuşturmak ve senin elinden almak üzere yakında geleceğim...
Sayfa 111Kitabı yarım bıraktı
Yavuz Sultan Selim
Birkaç kez at değiştiren ve yaralanan Şah İsmail yakalanacakken fedailerinden Mir Sultan Ali Şah'ın kendisi olduğunu söyleyerek İsmail'i tutsak düşmekten kurtardı. Çaldıran Zaferini kalıcı bir başarı ile noktalamak için Karabağ'da kışlayıp 1515 baharında Şah İsmail'e bir darbe daha vurmayı tasarlıyordu ancak Aras ırmağı geçilirken verilen kayıplar ve yeniçerilerin eskiyip yırtılmış urbalarını mızraklarına iliştirerek baş kaldırmaları, otağına kurşun atmaları üzerine dönüş emri verdi.
Sayfa 135Kitabı okudu
