Hisar bu yarı meczup yaşlı adamları nasıl bu kadar güzel yazmış? Son derece orijinal bir tip Deli Enişte. Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın kahya kadın karakterlerini anımsattı, onlar gibi kötü özellikleri ağır basan, gülünç... Fakat onlardan daha sevimli anlatılmış. Eğlenceli bir kitap.
Roman diye geçiyor ama roman değil bence, deli eniştenin anıları, huyları, korkuları, arada Çamlıca hatıraları, bölüm bölüm ayrılarak verilmiş. Parça parça, karışık okuyan konu bütünlüğünden pek sapmış olmaz.
Yine aralarda öğreticiliğini konuşturmuş yazar ve roman bir deneme haline bürünmüş, kendine has karamsar felsefesinden okura tattırmış. Hayata ve insanlara dargın, kırgın bir dünya görüşü var Hisar'ın. Hayatın ve insanların çok da sevilecek, bağlanacak bir yanı olmadığına kaniymiş. Arada -sanırım- dargın olduğu diğer yazarlara göndermeler yaptığı da olmuş. Acaba hiç sevmediği Nahid Sırrı Örik'i mi kastediyordu diye düşünmeden edemedim...
Kitabı okuduğuma memnun olsam da gönlümün biriciği Fahim Bey ve Biz.
