Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Hasan Ali Toptaş Yorumları ve İncelemeleri
Hasan Ali Toptaş yorumları ve incelemelerini, Hasan Ali Toptaş kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Hasan Ali Toptaş puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Siz yaşayanlar, çok tuhafsınız!
Kitabı okurken yumruk sıkmıyorsanız, bir şeylerden rahatsız olmuyorsanız sizden de bir şey olmaz.
Harika bir toplum eleştirisi, günümüzde ve aslında hep var olmuş problemler."Sen diyorsun ki, kötüler gelip bize kötülük edinceye kadar iyidirler, başımızın üstünde yerleri vardır" diyerek de özetleyebiliriz, sadece susarak da suça ortak olunabilir oysaki.
Vee kitap biter...
Aklımda deli sorular:
-Ben var mıyım?
-Yoksa bir rüyada mıyım?
-Nerden nereye gidiyoruz?
Tekrarlar tekrarın tekrarı...
Kitabı özetleyen arka kapakta da geçen şu alıntı:
Aynı yolda yürümekten başka çaresi olmayan tuhaf birer yaratıktı insanlar; tekrarın tekrarlananın örtüsü olduğunu anlayamadan , aynı el sallayışların, aynı gülüşlerin, aynı yürüyüşlerin ya da aynı oturuşların içinden geçe geçe damaklarına bulaşan uzak bir serüven tadıyla dönüp dolaşıp aynı noktada yaşıyorlardı.
Beyin yakan bir kitap oldu benim için.Kesinlikle sessiz bir ortamda okunması gerekir.
İleri sayfalarda aklıma direk Kafka'nın DAVA kitabı geldi. Kitapta kayboldum.Gölgeler aslında kaybolan kimliklerimizdi...
Hasan Ali Toptaş'ın sohbet tadında denemelerinin bulunduğun bir kitap. Kimi zaman yazarlığa dokunuyor, kimi zaman hayatından anekdotlarla süslediği olayları naif kelimeleriyle bize aktarıyor.
Bekir Yıldız'la tanışmak için verdiği mücadelesini hayranlıkla izledim. Sürekli onu okuduğu için bu durum hikayelerine de sirayet etmiş ve Bekir Yıldız ondan, bir daha kendisini okumamasını istemiş. Hiçbir şeyin farkında olmayan toy bir delikanlının en sevdiği yazardan böyle bir cümle duyması kolay değil. Hasan Ali Toptaş'a göndermek istediğim hikayem oturduğu yerde oturacak.
Bir şeylerin peşinden tutkuyla gitme işini severek yaptığı aşikar. Yeni Roman'ı takip etme macerasında, huylu huyundan, demekten geri kalamadım.
Kendi yazın hayatımda kilometre taşım olan Hasan Ali Toptaş'ın Harfler ve Notalar kitabı, okuyacak kitap bulmakta güçlendiğim bu dönemde ilaç gibi geldi. Üstelik tek bir kitabı tutmadım elimde. Onlarca yeni hikaye ve romanla tanıştım. Rahat mı battı, diye sorarlarsa sadece, Hasan Ali Toptaş, diyin. Kafidir.
Hasan Ali Toptaş kitapları denilince artık aklıma uzun büyüleyici uzun betimlemeler geliyor aklıma. Ona ait bir kitabı elime aldığımda usul usul hoş buldumu fısıldıyorum kapağına usulca.
Ziya'nın hayatını ve hayatına dahil olan insanları okuyacaksınız bu kitapta da. Heba olan hayatları göreceksiniz.
Okurken,gerçekten bu kadar acımasız mı insanlar deyip sonra da cevabı siz veriyorsunuz "evet" diye. Çoğu doğuya ait kelimeleri(bir doğulu olmama rağmen) sözlüğe bakarak devam ettirdim okumamı.
Kitap bir çok bölümden oluşmakta. Belki de asıl bölüm kitabın Sınır kısmında geçen Ziya’nın yaşadıkları ve Kenan ile dostlukları. Bu dostluk daha sonra Ziya’yı şehir hayatından koparıp taşra ya da köy hayatına götürür.
Eğer kelime ustalığı görmek istiyorsanız Hasan Ali kitaplarını okuyun derim. Geç tanıştım ama zamana inanan birisi olarak,zamanında tanıştığıma da inanıyorum. Bundan sonra Hasan Ali kitapları vazgeçilmezlerimden olacak. Yine kitabın sonunda "eee ne oldu şimdi" ya da "ne olacak şimdi" diye bitiriyorsunuz her zamanki gibi ama ağzınızdaki o lezzet devam ediyor.
"İnsanoğlu dişlerini kendi benzerinde biler."
"Şu yeryüzünde göz göze gelmenin bile bir hatırı yok mudur?"
"İnsan yandığı vakit yürek gövdenin içinde değildir de,gövde yüreğin içindedir belki."
#OkudumBitti
#BeniKörKuyularda
#KitapYorumu
#SayfaSayısı238 Sırra kadem basan bir evlat. Bitmek tükenmek bilmeyen bekleyiş humması.Başına bir şey mi geldi, ölü mü, sağ mı, sonu gelmeyen sorular silsilesi...
Evlerinin göz bebeği, biricik kızları Güldiyar. Sessiz mi sessiz, ağzını bıçak açmayan garip bir karakter. Garip diyorum çünkü, ağladığında gözlerinden göz yaşı yerine boncuk boncuk taşlar dökülüyor. Kızın bu durumu gel zaman git zaman etraflıca yayılıyor. Sırf kız ağlasın da, gözlerinden dökülen taşları görelim diye merakla bakan sürülerce insan. Tabii bu kadar rağbet olur da, ticarete dökmemek olur mu hiç! O'nun çektiği sıkıntı kimin umurunda? Yeter ki cebimiz dolsun! Evet, insanlar bu kadar acımasızdır, gaddardır. Böyleleri oldugu gibi; felaketler, haksızlıklar karşısında sadece seyre dalan, vurdumduymaz yurdum insanı da vardır. Aman ipin ucu bana dokunmasın diye yapılan yanlışlara göz yuman, zalimlikler karşısında dik durmayanlar. Aslında dünyanın kötü bir yer olmasının sebebi tam da bu tiplerdir.
Toptaş, eserinde adeta toplumumuzu resmetmiş. Bakın çevrenize tecavüz olur, tecavüz edilen tecezavüzcüsüyle evlensin denir sesini çıkarmazlar; kaza olur, intihara kalkışan olur, ilk iş ellerine telefon alıp video çekmektir. İnsanların acılarına merhem olmaya çalışmak yerine, yaralarına tuz basarlar. Bu eser de , bu türden yozlaşmaların ironisini yapıyor işte. Yazarın anlatım tarzını çok sevdim, fakat nedense eserde bazı boşluklar bıraktığı için bir boşluk hissi oluşturdu, aynı bu yazının boşlukta kaldığı gibi .
Hasan Ali Toptaş'a yakışır eşsiz bir eser olmuş. Kitabın anlatım dili o kadar sade ki sanki o kasabadaki evde biz dış gözlemci olarak yaşıyoruz. Ankara-Denizli arasında hasta babası için devamlı gidip gelen bir hayırlı evlat görüyoruz. Birçoğumuzun Allah vermesin ama amansız bir hastalığa yakalanan yakınlarımızın olduğunu düşünüyorum. Hiçbir hekimin, hastanenin çare olamadığı, gün geçtikçe ölüme yaklaştığını görmek istemeyişimiz.
3 yıl önce babam da kansere yakalandığında tıpkı kitaptaki evlat gibi elleri kolları bağlı
hissetmiştim. Belki de bu yüzden bu kitap beni çok etkiledi. Okudukça gerçekleri yüzüne vura vura gösteriyor. Çaresizlik, eriyip giden bir hayat, hüzünlü bir anne... Yıllar geçtikçe yavaş yavaş bizlerinde ölüme daha fazla yaklaştığını varsayarsak "Allah çektirmeden canımızı alsın" sözünü kendimize söylediğimizi duyarsınız. Herkese mutlaka tavsiye ederim. Allah tüm hastalara şifa versin temennisiyle, iyi okumalar dilerim.
