Bir şeyi çok uzun süre beklediğinizde, beklediğimiz şeyin boşluğu adeta katılaşır.. Beklenilen gerçekleştiğinde boşluğumuzu doldurmuyorsa hiç esneme payımız kalmaz bu sebeple.. Ya kırarız, ya kırılırız..
"Geciken hiçbir şey kendisi değildir zaten, bilirim." (Hasan Ali Toptaş)
İnsan ihtiyacı olanın yokluğuna alışıp eksikliği kanıksayınca durum yıkıcılık kazanıyor zaten. Çünkü sonra fark ediyor ki ihtiyacının yeri dolmamış o boşluk hala içinde duruyor.
Gitmek,
uzun süre içimizde birikir aslında.
Her kırılmada biraz gideriz, her üzülmede, her yanlış anlaşılmada biraz gideriz.
Karşımızdaki bazen bir insan olur, bazen bir toplum bazense bir düşünce.