Sende gördüğümü görecekler diye,
ödüm kopuyor...
hep aklıma geliyorsun,
bak gördün mü?
senin de gidecek,
başka bir yerin yok...
kaçmak istedikçe
sana yakalanıyorum
söndürmek istedikçe
sana yanıyorum...
yenildim işte
ama yine de
seni seviyorum
sana bir sarılsam şimdi
kırılsa yalnızlığımın kemikleri
beni yokluğunla savaştırma
kaybederim.
Sende gördüğümü görecekler diye,
ödüm kopuyor...
hep aklıma geliyorsun,
bak gördün mü?
senin de gidecek,
başka bir yerin yok...
kaçmak istedikçe
sana yakalanıyorum
söndürmek istedikçe
sana yanıyorum...
yenildim işte
ama yine de
seni seviyorum
sana bir sarılsam şimdi
kırılsa yalnızlığımın kemikleri
beni yokluğunla savaştırma
kaybederim
Bu satırlar, bir daha üzerinde sapsarı başakları özgürce salınan bir bereket ülkesinin doygun son neslinin yurttaşları olarak okuyacağınız son satırlardan biri olabilir. Beni en çok korkutan ve geleceğe dair endişelendiren bir meselede düşüncelerimi yazıya döktüğüm bu yazılara sebep olan şirketin adını kapattım ki bir hukuki sorun doğmasın. Çünkü
Merhaba, ben herkes; ben hariç herkesteki herkes. Bay ben’in bugün hiç yazası yok, bu yüzden onun yerine onun haricindeki herkes adına bu satırları ben kaleme alacağım. Dedim ya ben herkesim, o hariç tabii. Bu yüzden burada herkes adına konuşacağım. Beni oluşturan öğelerin bazıları iyi bazıları kötü, bazısı mütevazı bazısı kibirli, kimi namuslu
Sende gördüğümü görecekler diye,
ödüm kopuyor...
hep aklıma geliyorsun,
bak gördün mü?
senin de gidecek,
başka bir yerin yok...
kaçmak istedikçe
sana yakalanıyorum
söndürmek istedikçe
sana yanıyorum...
yenildim işte
ama yine de
seni seviyorum
sana bir sarılsam şimdi
kırılsa yalnızlığımın kemikleri
beni yokluğunla savaştırma
kaybederim...
Sende gördüğümü görecekler diye,
ödüm kopuyor..
Hep aklıma geliyorsun,
bak gördün mü?
Senin de gidecek,
başka bir yerin yok..
Kaçmak istedikçe
sana yakalanıyorum
Söndürmek istedikçe
sana yanıyorum..
Yenildim işte,
Ama yine de
“Seni Seviyorum.”
Sana bir sarılsam şimdi
Kırılsa yalnızlığımın kemikleri
Beni yokluğunla savaştırma
Kaybederim..
Sende gördüğümü görecekler diye,
ödüm kopuyor..
hep aklıma geliyorsun,
bak gördün mü?
senin de gidecek,
başka bir yerin yok..
kaçmak istedikçe
sana yakalanıyorum
söndürmek istedikçe
sana yanıyorum..
yenildim işte
ama yine de
seni seviyorum..
sana bir sarılsam şimdi
kırılsa yalnızlığımın kemikleri
beni yokluğunla savaştırma
kaybederim.
Sende gördüğümü görecekler diye,
ödüm kopuyor...
hep aklıma geliyorsun,
bak gördün mü?
senin de gidecek,
başka bir yerin yok...
kaçmak istedikçe
sana yakalanıyorum
söndürmek istedikçe
sana yanıyorum...
yenildim işte
ama yine de
seni seviyorum
sana bir sarılsam şimdi
kırılsa yalnızlığımın kemikleri
beni yokluğunla savaştırma
kaybederim
ÖZDEMİR ASAF
Ursula K. Le Guin'in büyülü, ışıklı Yerdeniz'ini okumaya devam.
Sahilde, her yer ama her yer ışığa boğulmuşken bitirdim Yerdeniz Öyküleri'ni: cafe kalabalıktı, her bir yanda çocuklar ve kediler, bisiklete binmiş babalar ve kızları, arkadaşlar, yaşlı anneler ve babalar. İleride Büyükada... ve durduğumuz yere kadar uzanan ışıklı masmavi denizde
Sende gördüğümü görecekler diye,
ödüm kopuyor...
hep aklıma geliyorsun,
bak gördün mü?
senin de gidecek,
başka bir yerin yok...
kaçmak istedikçe
sana yakalanıyorum
söndürmek istedikçe
sana yanıyorum...
yenildim işte
ama yine de
seni seviyorum
sana bir sarılsam şimdi
kırılsa yalnızlığımın kemikleri
beni yokluğunla savaştırma
kaybederim...... 💫💙🌼
Sende gördüğümü görecekler diye,
ödüm kopuyor...
hep aklıma geliyorsun,
bak gördün mü?
senin de gidecek,
başka bir yerin yok...
kaçmak istedikçe
sana yakalanıyorum
söndürmek istedikçe
sana yanıyorum...
yenildim işte
ama yine de
seni seviyorum
sana bir sarılsam şimdi
kırılsa yalnızlığımın kemikleri
beni yokluğunla savaştırma
kaybederim
Sende gördüğümü görecekler diye,
ödüm kopuyor…
hep aklıma geliyorsun,
bak gördün mü?
senin de gidecek,
başka bir yerin yok…
kaçmak istedikçe
sana yakalanıyorum
söndürmek istedikçe
sana yanıyorum…
yenildim işte
ama yine de
seni seviyorum
sana bir sarılsam şimdi
kırılsa yalnızlığımın kemikleri
beni yokluğunla savaştırma
kaybederim
~Özdemir Asaf~
“Sende gördüğümü görecekler diye,
ödüm kopuyor.
Hep aklıma geliyorsun,
bak gördün mü?
Senin de gidecek,
başka bir yerin yok.
Kaçmak istedikçe,
sana yakalanıyorum.
Söndürmek istedikçe,
sana yanıyorum.
Yenildim işte!
Ama yine de,
Seni Seviyorum.
Sana bir sarılsam şimdi,
kırılsa yalnızlığımın kemikleri.”:::!!!
Bizim atalarımız gittikleri her yere medeniyet ve barışı götürmüşlerdir. Gittikleri her yerde huzur, refah ve sukuneti sağlamışlardır. İnsanları barış ve adaletle yönetmişler. Tarih bunu hep böyle yazmıştır... Onların gittikleri yerde asla kan, gözyaşı ve zulüm olmamıştır. Nerde bir mazlumun feryadını işitmişlerse o mazlumun yanında yer