"Sonra odana tıkıl oku babam oku. Kitaplar neye yarar ki. İnsana insan gerek, bir can yoldaşı gerek."
Sesi ağlamaklı çıkıyordu artık.
"İnsan yalnızlıktan kafayı yer. Kim olduğu fark etmez yeter ki biri olsun" diye haykırdı.
"İnsan yalnızlıktan hasta olur be."
❝
Kitaplar neye yarar ki. İnsana insan gerek, bir can yoldaşı gerek.
...
İnsan yalnızlıktan kafayı yer. Kim olduğu fark etmez yeter ki biri olsun.
...
İnsan yalnızlıktan hasta olur be.
❞
Yeter artık alacağım kadarını aldım yıkımlardan
Böyle sürüp gidemez bu, anlaşıldı mı, sürüp gidemez bu böyle
Bir kök ya da bir gömüt gibi yaşamak - ne bu be-
Yeraltında tek başına, cesetler arasında
Katılaşmış soğuktan, bunaltıdan geberip gitmek..
Anne ben kanayınca, bana da öyle hediyeler falan gelecek mi?
“... Gelmeyecek kızım. Çünkü bunu kimseye söylemeyeceğiz. Gizli gizli olacaksın, kimseye hissettirmeden bitireceksin.”
Neden onlar büyüdüler diye düğün yapıyorlar, hediyeler alıyorlar, biz büyüyünce neden kimse bilmiyor, hediye getirmiyor?
“Öff... Yeter artık yahu. Ayıp canım. Artık âdet gördük diye de hediye mi gelirmiş. Senin alt tarafından kime ne?”
Sünnette ne oluyor peki, pipi alt tarafta değil mi? Pipileri kesiliyor diye bize ne? Anne, ben âdet filan olmayacağım. Olursam da büyüdüğümü herkese ilan edeceğim. Bütün arkadaşlarımı çağırıp pasta yiyeceğim. Hediyeler alacağım. Yetti artık be, yetti artık. Ayıpsa neden kanıyoruz. Kanamak kadın olmaksa neden ayıp? Pipimiz yok diye mi bütün bunlar? Bir pipimiz olsaydı biz de mi tören yapacaktık? Neden onlarınki ayıp değil de, bizim kanamamız ayıp? Yetti artık anne yetti artık. Eğer olursam, göreceksin bak âdet olduuum diye herkese bağıracağım.