Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.4
‘üç damla..’
İranlı yazar Sâdık Hidâyet’in okuduğum son kitabı:
‘Üç Damla Kan’
Yazarın edebi dilini seviyorum yalnız bu kitapta çok feci feminist damarım attı.
İran’ın kadına alınıp-satılan, evlenilip-boşanılan, öldürülüp-yaşatılan meta bakış açısını yansıtmasıyla birlikte düşünüyorum da Orta Doğu’da ve hatta Türkiye’de farklı mı sevgili kitap okur diye
Caanım Öyküler
Canım Sabahattin Ali’nin tekrardan öyküleri ile birlikteyiz.. :)
Her bir öykü o kadar değerli o kadar dolu dolu ki..
Bunu bildiğim için “Sabahattin Ali’ye özel” ben de bilinçli bir şekilde her güne bir öykü okudum ki Sabahattin Ali haftanın her bir günü benimle birlikte olsun.
Hatta hayatımda her gün yoldaş gibi bulunsun; arkadaş, kardeş, dost
Ay Işığı Sokağı birbirinden sarsıcı 4 ayrı hikâyeyi içinde barındıran muhteşem bir kitap. Her hikâyenin sonunda yine bir acı, bir hüzün ve bir yarım kalmışlık var. Bu Zweig'in tarzıdır, çok az hikâyesi mutlu sonla biter. Geri kalanlar ise kötü son veya bir belirsizlikle son bulur. Bir nevi okura bırakır son kısmını. Zweig okumayı çok seviyorum ve o kendine has üslubu ve çarpıcı sonlarıyla sürekli merak dürtümü cezbetmiştir. Herkese öneririm bu güzel yapıtı.
Kitabı okurken adeta o dönemdeymişim gibi hissettim. Savaş nedir? Savaş demek ölüm, hüzün, açlık, acı,dram demektir. Kaybeden hep insan olmuştur. Savaşın hangi tarafında oluyorsanız olun, isterse en büyük düşmanınız olsun. Aslında ölenlerde öldürenlerde aynı insanlardır. Kadınlar dul çocuklar ise yetim kalacaktır. Yine açlığı çocuklar ve insanlar çekecektir. Toprağa atılan her bomba insanın kendisine attığı bombadır. Toprağa bomba atarsanız size hiç bir şey vermez fakat bakarsanız size ürün verir.İnsanoğlu kendi ektiğini biçmiştir.
Büyük ve unutulmaz acıların yaşandığı bir dram. Yine kayıtsızlık, yine yetkililerin umursamazlığı ve yine halkın acısı. Radyasyondan etkilenen insanların ölüme adım adım acılar içinde yürüyüşleri tüylerinizi diken diken edecek. İnsanların evlerinden, eşyalarından, hayvanlarından ayrılışları... Dönmek umudu ve işin ne olduğunu anlayamadıklarından kaçak göçek bir parça eşyalarını kaçırabilme isteği!Korku,kaygı,umutsuzluk,hüzün ve acı hepsi bu kitapta.
Bir mahalle düşünün ki hiç bir evden acı, keder, hüzün, ölüm eksik olmuyor. Acının mahallesi haline gelmiş adeta.
Bir mahallede yaşayan herkesin hayatını küçük küçük hikayelerle anlatmış Tarık Tufan. Ama ne hayatlar.
Kimse sevdiğine kavuşamıyor, kavuşsa bile o yolun sonu yine mutsuzluğa, acıya çıkıyor. Herkesin hayatı bir noktada kötüleşiyor. Kimi eşi tarafından öldürülüyor, kimi para hırsından mahvoluyor, kiminin başını bir şeyi çok istemek yakıyor, kimisi güzelliğinin bedelini hayatıyla ödüyor, kimi evlat acısından akli dengesini yitiriyor. Gibi gibi bir sürü acı dolu hikaye.
Kitapta belki de iyi olarak verilmek istenen tek şey mahalle hayatının samimiyeti. Kocaman binalar arasında git gide yalnızlığa sürüklenen bu devrin insanına inat hayatları her ne kadar zor olsa da, mahalle hayatının sıcaklığını, birbirine destek olmayı asla bırakmıyorlar.
Kitapta bir diğer dikkatimi çeken nokta ise; aşkın sadece erkekler tarafının anlatılıyor oluşuydu. Hep erkeklerin nasıl aşık olduğununa, ne hissettiğine, aşkla birlikte nasıl yandığına değinilmiş.
3.sayfa haberlerinin derlenip toplandığı bir kitap gibi hissettirse de o insanların hüznünü, acısını sizde üzerinizde hissediyorsunuz.
Sonları asla mutlu bitmeyen hayat hikayeleri.
