Özledim seni...
Özlemin yüreğimi uyuşturuyor nicedir.
birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
içimi nasıl ısıttığını, içimdeki boşluğu nasıl doldurduğunu
bilmezsin.
Yokluğun,
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir hançer
Mütemadiyen bir boşluğa
sabahları seni okşayarak başlamak
özlüyorum işte seni;
oynaşmalarımızı,
çocuksu küskünlüğünü…
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle
ellerimin okşayışına bırakırken ellerini…
özledim işte seni…
Biliyorsun içimde kirli bir balon gibi büyüyen boşluğun tek bir sebebi var; senin yokluğun...
Attila İlhan
Gerçek olan şimdi senin yokluğun
Senin varlığını özledim duyuyor musun?
Bak nasıl artıyor ellerimin sıcaklığı
Dinle bak nasıl çarpıyor yüreğim
Bütün sokaklarında bu şehrin sana koşuyorum
Seni soruyorum gelip geçene,
'Görmedik', diyorlar.
Anlamıyorlar seni nasıl özlediğimi,
Nasıl sevdiğimi bilmiyorlar.
Volkanlar tutuşuyor,
Ormanlar yanıyor içimde.
Her gece milyonların uyuduğu bir anda,
Devler uyanıyor içimde.
Seni düşünüyorum,
Ümit Yaşar Oğuzcan
Sesin eksik , ev ıssız bir sokak bugünlerde
Titriyor hikayesi lambalarda, kaçağı bol sevgimizin..
Nerede, hangi ağacın gölgesinde oh diyor ki şimdi yüreğin?
Bir erkek için baba olmakla ölçülmüyor mu hayatın yükü?
Sırtından atıp gittiğin ergen yüzlü zarif oğlunun canında
Menfi bir özleme dönüyor artık yokluğun..
Cahit Zarifoğlu
Yokluğun kaç geceye bedeldi,
Bilseydin!
Sabahın seherin de gelirdin,
Ben umudumu çok geç kaybettim bundandır yokluğun dibini sünnetleyip şükredişim.
Sara
Seni kaybetmekten korkmadığı için öyle yaptı.
Umursamadı çünkü, varlığın ve yokluğun onun için birdi. Artık bahanelere sarılmayı, onu kendi içinde aklamayı bırak. Sevmek, insan istemese de fedakar kılar.
