John Steinbeck’ sevdiğim romanlarına bir yenisini daha ekledim bugün. ️
“Uykuyla dinlenemeyecek kadar yorgunum artık” ana
Genelde kırsal hayatı ve zorluklarını anlatan John Steinbeck, bu kitabında aynı konuyu makineleşmenin getirdiği işçi göçleri ve bundan doğan sendika, işçi haklarını ele almış.
•Kitap hapisten şartlı tahliyeyle çıkan Tom’un eve dönmesiyle başlıyor. Eve döndüğünde çiftçi olan ailesinin durumunu eskisi gibi değildir; Tarlalarını, bankaların ve büyük söz sahiplerinin traktörleri ele geçirmiş ve evlerini yıkılmış halde bulur.
Binlerce aile gibi, göç kararı alan joad ailesi. Yine binlerde aile gibi, Günlük güzel bir yevmiye ve rahat çalışma hayalleri ile El ilanlarından yola çıkarak, meyve ve pamuk bahçelerinin bol olduğu Kaliforniya’ya doğru yola çıkarlar.
•Güzel hayallerlede çıktıkları yolda çok geçmeden, açlık, yokluğa şahit olan aile ile birlikte yolculuk yaptım diyebilirim, otomobilin kasasında birde ben vardım sanki, anlatılan konu o kadar işledi. Buda John Steinbeck’in farkı
•Vardıklarında ise onları bambaşka bir dünya bekliyordu.Çalışma kamplarında boğaz tokluğuna çalışmaya başlayan aile çok geçmeden kapitalizimin sert yüzünü görürler.
•Kitabı okurken kimi zaman ana, kimi zaman rose of sharon, oldum düzenin dağıttığı onlarca aile ve hayatta şahit oldukça insanın insana kötülüğüne lanet ediyor.
“Duanın açlığı durduracağı sanıyordum. Dua ederdim ve bütün dertler de sineklerin sinek kağıdına yapışması gibi bu duaya yapışır kalırdı. Sonra da dua bütün dertlerle birlikte kaybolup giderdi. Ama artık Bu da işe yaramaz oldu. “ papaz.
John Steinbeck 
Gazap Üzümleri @suleustuntas
“Ben hiçbir şeyi bu kadar çok istemedim.
Ben istediğim hiçbir şeyi bu kadar çok sevmedim.”
Diyor kitabında 
Ahmet Ümit
Ninatta'nın Bileziği Ninatta ve yasak aşkının lanetlenmesiyle oluşan olayları anlatan eser. Aşkın gücünün değişmez gerçekliğini bizlere anlatmakta.
Çok severek okudum. Herkese naçizane tavsiye ederim. Şimdiden keyifli okumalar
Kitapın güzelliğini şöyle açıklamak istiyorum;
Bugün 21 Mart. İnsanların asrın felaketi olarak adlandırdığı o günden sonra sanki bir kaç yıl oldu. Bir kaç yıllık yorgunum ama henüz bir kaç günlük mesafe kat edemedik. Sevdiklerim öldü. En çok sevdiklerimden bir kaçı... Beni ben yaptığını düşündüğüm hemen hemen her şeyi enkaz altında yitirdim. Orda olduklarını bildiğim halde önce almaya utandım, insanlar ölüyordu. Sonra oraya sinen ceset kokularının arasında bir ay dolandım. Kendimi de yitirdim. Hayata devam etmek zorunda kalmakla bir köşede cenin pozisyonunda yatmak arasında gidip gelirken ciddi kararlar vermek zorundayım. İnancıma sahip çıkmak zorundayım. Böyle bi akşamda kafamın içinde enkaz kaldırma çalışmaları varken açıp okuduğum rahatlatıcı bir kitap. Bu denli insana huzur veren bir yazarın nadide kitaplarından. Bazı kitaplar okunması gereken günü kendi seçiyor...
Bazı yazarlar iyi ki var.
İbrahim Tenekeci
