Aramızdan ayrılışının 119. yılında saygıyla..
"Bu dünyaya ne yapmaya geldiğimi sorarsanız. Cevabım şu olacak:
Hayatımı yüksek sesle yaşamak için buradayım." 
Emile Zola
Yol Ayrımı
edebiyathaber.net/oyku-yol-ayrimi...
YOL AYRIMI
Hisarcık'a gitmek aklımın ucunda yoktu. Son günlerde eve dönüş yolunu ne kadar uzatabildiysem o denli muzaffer ilan ediyordum kendimi. İstediğim kadar can vermeye çalışsam da yaşamıyordu o ev artık. Susuz birkaç çiçeğin can çekişmesini izleyerek doldurduğum günleri de kayıp
Bir gün bir adam barda demir gibi iradesi olduğuyla böbürlenmektedir ve şimdi de hayatı boyunca bir daha içkiye elini sürmeyerek bunu kanıtlayacağını söyler.
Daha o gün bile son bulmamıştır.
Akşam bara gelir ve herkesin duyabilmesi için yüksek sesle, "Ben irade gücümden daha kuvvetliyim. Bütün gün savaştım ve lanet irade gücümü yendim! Duble viski lütfen!" der.
Sayfa 169 - Omega Yayınları,Kitabı okudu
Bilmiyorum!
Düzen oluşturmaya çalışıyorum ve bu düzen beni yoruyor. Bazen olmuyor bazen oluyor.
Zorlu bir süreçteyim(z) biliyorum. Psikoloji çok önemli onuda biliyorum. Ama aslında hiç bişey bilmiyorum. Biraz nefes almak istiyorum,belki biraz ağlamak, yürümek,koşmak,sadece su içmek istiyorum. Bana iyi gelen şeyler çok azdır. Yada imkanım kısıtlı. Belki bir arkadaşımla sabaha kadar konuşmak, nefesim canımı acıtıncaya kadar koşmak derinlere dalmak istiyorum. Film izlemek istiyorum. Yeni yerler görmek bol bol kahkahalar atmak. Belki sadece bir akşam üstü gün batımında müzik dinlemek...
Kendimle baş başa kalmak özgür olmak istiyorum. Başardığımı görmek istiyorum.
Yüksek sesle kahkaha atmak. Çok basit şeyleri artık yadırgamamak istiyorum. Belki bir seye bağlanmak istiyorum. Bir yazar,müzik grubu yada çok daha başka bişey ben tutku istiyorum. Heycan istiyorum. Gençliğimi yaşımı yaşamak istiyorum.
Durmadan koşmak istiyorum. Anlaşılmak istiyorum. Belki de ben sadece yaşam istiyorum. Sessizlik huzur istiyorum.
Neden durgun deniz?
Neden yağmur yağmıyor?
Ağaçlar solgun,
Neden darağacı var?
Neden idam duyuruları yankılanıyor duvarlarda?
Yoksa duvarlar da mı bize düşman?
Oysa zorunda değil,
Ruhun cezasını çekmek zorunda değil bir beden,
Bir darağacında çürümek bizi büyütmez,
Bizi kurtarmaz, çürümüş urgan,
Ya da çarmıha çivilenmek,
Neden susuyor insanlar?
Böylesine yüksek sesle,
Ve bizim gözlerimiz neden bağlı?
Ölmek için çok günahkârım,
Günahlarım cezası;
Bu dünyada yaşamak olmalı.
yaşmaya deyerese ölüm guzel
Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,
Sayfa 457 - özlem ve ölüm
Bana sorarsanız eğer, bu hayata ne yapmaya geldin diye,
size şunu söyleyeceğim:
Ben bu hayata, sonuna kadar
yüksek sesle yaşamak için geldim...
Emile Zola
Herkesin hakkıdır şarkı söylemek ve dans etmek. Herkesin hakkıdır yüksek sesle kahkaha atmak. Herkesin hakkıdır sevdiğiyle el ele dolaşmak. Herkesin hakkıdır dilediğince okumak, eğitim almak, meslek sahibi olmak. Herkesin hakkıdır bir aile sahibi olmak yahut yalnız yaşamak. Herkesin hakkıdır bir evde oturmak, bir parkta dolaşmak, bir vapurda bir martıya yem atmak.
Sayfa 18
Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma