YÜZ: GÜZEL FELÇ
Kadavralar arasında bireysel farklılıklar vardı. Ölüm, ifadelerini yumuşatmış olsa da yüz kaslarının gelişimi, her birinin yaşarkenki tutumuna dair ipuçları veriyordu. En fazla değişkenlik gösterenler, ağız köşelerini yana doğru çekerek gülümsememizi sağlayan zygomaticus major ve minor kaslarıydı. Bu kaslar kimilerinde, kahkahalarla geçmiş bir hayatın izleri gibi kalın ve belirgin olurdu. Kimilerindeyse acı dolu yılların göstergesi olan kuruyup büzüşmüş ince tellere benzerdi. Bazen de geçirilmiş bir inmeye ya da belki, Bell paralizisi denen, sinir hasarı nedeniyle gelişen tek taraflı yüz felcine işaret edercesine, bir tarafın kasları daha gelişmiş, diğer tarafınkilerse zayıf görünürdü.
Sayfa 46
MEĞER 41 OLABİLİRMİŞİM, 1 ANNE OLAMAZMIŞIM...
1998 yılıydı; İstanbul (Çapa) Tıp Fakültesi'nde öğrenci olduğum yıllardı. Doğum servisinde bir gece iki saat kalıp, bu iki saat içinde on iki doğum izlemiştim.
Bir kadının doğum öncesini, doğum anını ve doğum sonrasını gözlemledim. Yaşamımda büyük bir kapıdan on iki pencereli bir odaya girmenin nasıl
GUSTAVE FLAUBERT'İN FİKİRLERİ
Flaubert fazla ilgi çekicidir. Hem sert, hem yumuşak, hem saçma, hem fazla zeki olmak gibi akla gelen bütün tezatları kendisinde toplayan bir adamdır. Felâket ve âni talih değişikliğine uğramayan hayatı içinde devamlı olarak dramatik kalmasını bildi; hayatının komedisini melodram halinde oynadı. Kendi özelliği içinde
Gerçek özgürlük bedensel özgürlük değil Zihni özgürlükdür
Apartheid'dan bahsetmişken tanımaktan Onur duyduğum iki kahraman'dan da bahsedeyim. 2000 yılının haccıydı zannediyorum. Suudi Arabistan Hac Bakanlığı Hac ibadetinin daha iyi yapılabilmesi konusunda bir rapor hazırlamaları amacıyla Hac ibadetini birlikte eda etmeleri için aralarında benim de olduğum bir grup ilim adamını hacca davet etmişti. Bu hac esnasında Güney Afrika'da Mandela ile birlikte mücadele etmiş, her ikisi de tekerlekli sandalye kullanan iki kişi ile karşılaşmış ve onlara Hac ibadetleri esnasında yardımcı olmaya çalışmıştık. Hikayeleri ibret vericiydi lise çağlarında iken katıldıkları apartheid karşıtı bir gösteride açılan ateş sonucu her ikisi de felç kalmışlar, daha sonra da evlenmişlerdi. Beraber yaptığımız tavaf ve ibadetlerden sonra otelimize dönerken bir yokuşun aşağısında bulunan otelimiz görüldüğünde bizden müsaade isterler ve tekerlekli sandalyelerin de birbirine yaklaştırıp el ele tutuşarak o yokuşu tekbirlerle ve coşkuyla birlikte inerlerdi. Arkalarından baktığında adım atmaya dahi mecali olmayan bu insanların Ruhen dünyanın en özgür insanları olduklarını düşünürdüm. Ruhen özgürdüler çünkü düşüncelerini ve inançlarını kaybetmektense bacaklarını kaybetmeyi göze almışlardı..... O iki kardeşim o halleriyle bana hayatımın en güzel ve öğretici derslerinden birisini vermişlerdi. Ne zaman onurum ve savunduğun değerler için bir zorluğu göze almak zorunda kalsam, onların tekerlekli sandalyelerinde el ele tutuşarak yokuş aşağı coşku ile inmeleri aklıma gelir ve "onuru korumanın bundan daha ağır bedeli ne olabilir? " diye düşünür, cesaret bulurum.
Sayfa 228Kitabı okudu
