Zaaflar ve İnsanlar
Fena insanlar, suçlu insanların kendilerini telin (lanetleme) ve tecziye (cezalandırma) eden insanlara daima düşman olmaları lazım gelmiyor. Bir günahımızı, bir zaafımızı yüzümüze vuran aynı günah ve zaaf ile malul (hasta) olduğunu bildiğimiz bir insana çıldırıyoruz, isyan ediyoruz. Fakat lekesiz bir insansa, insanlık icabı, yine belki kızıyoruz. Fakat infiallerimiz (kızmak, kızgınlık) kinlerimiz evvelki kadar kuvvetli olmuyor. Bu Zehra Hanım'ın acı bir lisan ile kabahatlerini yüzlerine vurduğu birçok insanlar bilirim ki başlarını mazlumane önlerine eğdiler. Çünkü onun en temiz ve namuslu bir insan olduğundan şüphe etmiyorlardı.
Sayfa 12 - İnkılap Kitabevi, Tevfik BeyKitabı okudu
... insanın kötü nitelikleri genç yaştayken toplum tarafından bastırılır, daha ilk adımlarında tutkularının oyunlarıyla dizginlenir, insana özgü saygıyla engellenir; daha sonraları, yalnızlaşan yaşlı adamın bu küçük kusurları, üstleri ne kadar uzun süre örtüldüyse o derece şiddetle açığa çıkar. Özü itibarıyla alçakça olan insani zaaflar dur durak bilmez; dün onlara verdiklerinizi bugün, yarın, daima tekrar isterler; ödünlerle gelişir ve bu ödünlerin kapsamını da genişletirler. Güç bağışlayıcıdır, gerçeği kabullenir, adil ve dingindir; oysa zaaflardan kaynaklanan tutkular acımasızdır; çaldıkları meyveleri masada yiyebileceklerine tercih eden çocuklar gibi davranabildiklerinde mutlu olurlar...
Sayfa 175 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Sık sık da kendi içine çekilmelidir insan; çünkü birbirine benzemeyenlerin arkadaşlığı uyumlu bağları kargaşaya sürükler ve yeni zaaflar uyandırır,
ruh da bulunan ve tümüyle iyileştirilemeyen zayıf her ne varsa bunları kötüleştirir.
Bununla birlikte şu iki şeyin birbiriyle harmanlanması ve sıra ile yapılması gerekir: yalnızlık ve kalabalığa katılma.
Yalnızlık bizim insanlara karşı özlem duymamıza sebep olur, kalabalık ise kendimize karşı özlem duymamıza ve biri diğeri için çare olur.
Yalnızlık, kalabalığa karşı duyulan nefrete, kalabalık, yalnızlıktan duyulan bıkkınlığa çare olur.
Zaaflar, onları bildiğimiz andan itibaren bize zarar veremezler artık.
Bizi birbirimize zaaflar yaklaştırır. Kimse kimseyi hakkıyla tanımaz. Sadece, kendi gibi sanır ve de yargılar.
Sayfa 82Kitabı okudu
