Hakk'a karşı aczini bilmek büyüklüğünden mahrum olanların çıktıkları nefsani zaaflar zirvesinden tepe aşağı
yuvarlanmaları, bir emr-i mukadder değil de ya nedir?
Sayfa 121Kitabı okuyor
kendi kendimi sorguladığım zaman, bazı zaaflarım bana açıkça görünmüştür elimle ulaşabileceğim kadar açık, belirgin; söylemeliyim ki, bazıları daha karanlık ve geri çekilmiş, bazıları sürekli değil, ama gerçekten çok usandırıcı, kararsız ve bir fırsattan diğerine sıçrayan düşmanlar gibi -bu düşmanlar yüzünden ne savaştaymış gibi hazırlıklı olmaya izin vardır, ne de barıştaymış gibi kaygısız olmaya- belli aralıklarla geri dönen zaaflar.
Allah biz erkeklere testosteronu bol kepçe koymuş. Aşıksan dopamin şelalesi çağlarken, serotonin gölü kuruyor. Körleşmeyi başlatan, göz temasıdır. Bizi birbirimize zaaflar yaklaştırırız. Kimse kimseyi hakkıyla tanımaz. Sadece, kendi gibi sanır ve de yargılar
Birileri "Öfke faydalıdır çünkü insanı cengaver yapar." diyor. O halde sarhoşluk da öyledir. Sarhoşluk da pervasızlık ve atılganlık yaratır. Pek çokları ayık kafayla iyi kullanamadıkları silahları sarhoşken daha iyi kullanır. Aynı bakış açısıyla ruhsal bozukluğun ve çılgınlığın da güç için gerekli olduğunu söyleyebilirsin zira delilik genellikle güç verir. Öyle değil mi? Korku, beklentinin aksine, insanı yer yer daha cevval yapmaz mı, ölüm korkusu bazen en korkak adamı dahi çatışmaya sokmaz mı?
Gelgelelim öfke, sarhoşluk, korku ve bunlara benzer nahoşluklar ve zaaflar kışkırtıcıdır ve hiçbir zaafa ihtiyaç duymayan o erdemi inşa etmezler; ancak kendiliğinden miskin ve tembel yüreği belki bir nebze canlandırırlar. Öfke olmadan cesur olamayan insanlar haricinde hiç kimse öfkelenerek daha da cesur olmaz. Haliyle öfke erdeme destek olmak için değil, onun yerine geçmek için gelir. Hem öfke bir iyilik olsaydı en kamil insanlarda bulunması gerekmez miydi?
Sayfa 41 - Öfke faydalıdır diyen Aristoteles
Hiç kuşkusuz, bir kadın cinayet gibi bir suç işleyebiliyorsa, pişmanlık gibi duygusal zaaflar göstermeden bu cinayetin meyvelerini toplayacak kadar soğukkanlıdır.
Şu inkârı gayr-ı kabil gerçeklere rağmen, hâlâ daha ülkemizde bazı kimselerin "siyasî ümmetçilik" diyerek, İslâm'ın ve müslümanlarm devlet gerçeğine âid şu aslî gâyesine yan bakışlarını, akl-ı selîm önünde anlamaya imkân yoktur. Böyleleri, ya ne Dünya'da olup bitenlerin derûnî hikmetine ve ne de İslâm'ın muhtevasına vukufları olan ve binnetice ruhları mâzî ve ecdad düşmanlığı ile kararmış zavallılar veyahud da birşeyin olması gerekeni ile, beşerî zaaflar yüzünden olabilen arasındaki farkın ârızî sebep ve hikmetlerini kavramaktan âciz kimselerdir..
"Kötü alim vadinin ağzına oturmuş kaya gibidir. Ne kendisi sudan yararlanır ne suyun geçip de ekin alanlarına varmasına. izin verir." ilim erbabının aldandığı daha türlü türlü zaaflar vardır. Bunların bozdukları onardıklarından çoktur.
Doğruların değil hataların mazerete ihtiyacı vardır. Yaptığımız hatalara karşı oluşan kör noktalarımız hatanın devamını ve fütursuzca hatayı devam ettirmemize neden olur. Doğru, açık ve nettir ve ona uymak gerekir. Yanlışın onlarca mazereti ve işlenme sebebi vardır. Bazen arzular bazen zaaflar biz farkında olmadan yanlışa giden yolun basamaklarını hazırlar.
Sayfa 38 - Kapı Yayınları - 1. BasımKitabı okuyor
“İnsanın kötü nitelikleri genç yaştayken toplum tarafından bastırılır, daha ilk adımlarında tutkuların oyunlarıyla dizginlenir, insana özgü saygıyla engellenir; daha sonraları, yalnızlaşan yaşlı adamın bu küçük kusurları, üstleri ne kadar uzun süre örtüldüyse o derece şiddetle açığa çıkar. Özü itibarıyla alçakça olan insani zaaflar dur durak bilmez; dün onlara verdiklerinizi hugün, yarın, daima tekrar isterler; ödünlerle gelişir ve bu ödünlerin kapsamını da genişletirler.”
Sayfa 175Kitabı okudu
Körleşmeyi başlatan, göz temasıdır. Bizi birbirimize zaaflar yaklaştırır. Kimse kimseyi hakkıyla tanımaz. Sadece, kendi gibi sanır ve de yargılar.
Sayfa 82Kitabı okudu