Bu tarz kitapları çok seviyorum.
Farklı farklı insanların hayatlarının bir noktasında bir şekilde değişim geçirmeleri, hayata baktıkları pencerelerini değiştirmeleri ilham veriyor. Olması mümkün görünmeyen her türlü değişim ve gelişimi olabilir kılan tüm hikayeler insana iyi geliyor.
Her gün gittiğimiz yerler, etkileşime geçtiğimiz kişiler aynı olsa bile bir şekilde birilerine ulaşabilmek çok acayip değil mi? Hayat domino taşları gibi, bir dokunuşla bir çok şeyi değiştirebiliyoruz. Bir şeyleri yıkıyoruz sanıyoruz ama aslında yenisini inşa etmek için kendimize şans tanıyoruz.
Hikayeler arasında en etkilendiğim sanırım Hiroya’nın hikayesiydi, Bölüm IV. İçinde bir yerlerde ne istediğini bilen bir Hiroya var ancak bir türlü istediğine ulaşabilmek için ne yapması gerektiğini bilmiyor…
Mutlaka kendinizden bir şeyler bulacağınız, asla zaman kaybı olmayan, akıp giden okurken sizi yormayan ve sıkmayan bir kitap. Okurken keşke ben de o Halk Eğitim Merkezi’ne bir kez olsun gitsem dedim. Sayuri Komaçi Hanım ile karşılaşmak ve ondan tavsiyeler almak çok isterdim… Bana vereceği ek ve kitap ne olurdu acaba…
Uzun lafın kısası, bu tarz kitaplar okumaktan asla sıkılmayacağım… :’)
•
Bu platformu genellikle okuduğum kitapları kayıt altında tutmak için kullanıyorum, o yüzden uzun süredir kitaplar hakkında inceleme eklemiyordum bu kitabı okuyana kadar…
Yırtıcı Kuşlar Zamanı, Ahmet Ümit’i bir daha okuyamayacak kadar kaleminden soğuttu beni. “Hadi Nevzat’ın ailesine ne olduğuna ilişkin bir şeyler karalayalım da bu hikaye de böylece kapansın…” dercesine yazılmış bir roman. Saçma tesadüflerle kurulmuş bir kurgu. Sürekli tekrarlanan içsel konuşmalar, toplumsal olaylara karşı adeta, “Hmmmm ben yazarım her şeyi yazarım.” edasıyla bir yaklaşım. Saçma sapan tesadüfler silsilesi. Ya da ne bileyim sanki böyle, “Bir şeyler karalayayım nasıl olsa okunur, gündem de kalalım.” çabasıyla zorlama bir hikaye gibi.
Sevmedim ve Ahmet Ümit defterini de kapattım. Elveda Güzel Vatanım gibi muhteşem bir eseri yazan insanın böyle bir kitapla okurlarının karşısına çıkması ve okurların da sırf yazarın adı için bu kitabı bu kadar abartması da beni ayrıca hayal kırıklığına uğrattı. Zaman ve para kaybı…
Linçlemelere karşı kapalıdır yorumum.
Maud Ankaoua’nın Bugün Kalan Hayatımın İlk Günü kitabı, kişisel gelişim ve farkındalık üzerine kurulu bir roman. Kitap, yoğun iş hayatında sıkışmış ve kendi isteklerini göz ardı etmiş olan Maëlle’in, bir yolculuk sayesinde hayata bakış açısını değiştirme sürecini anlatıyor.
Hikâye, Maëlle’in en yakın arkadaşının ricası üzerine Nepal’e gitmesiyle başlıyor. Başlangıçta bu yolculuğu gereksiz ve zaman kaybı olarak görse de, orada yaşadığı deneyimler ve tanıştığı insanlar sayesinde hayatın anlamını, anın değerini ve mutluluğun gerçekten nerede saklı olduğunu keşfediyor. Kitap, akıcı anlatımıyla kişisel gelişim öğretilerini bir kurgu içinde sunarak okuyucuya ilham vermeye çalışıyor.
Benim yorumuma gelirsek, kitap klasik kişisel gelişim kitaplarından biraz farklı olsa da, zaman zaman klişe mesajlar verdiği söylenebilir. Ancak, içindeki pozitif enerji ve verdiği farkındalık mesajları, özellikle değişim isteyen okurlar için ilham verici olabilir. Dostluk ve sevgi, insanların hayatına yön veren, bazen zorlayan ama nihayetinde büyüten kavramlar olarak ele alınıyor. Gerçek sevgi ve dostluğun, insanın kendisini bulma sürecinde en büyük destekçiler olduğu fikri, bana göre kitabın en kıymetli yanlarından biriydi. Eğer hayatında bir dönüm noktasına ihtiyaç duyuyorsanız, kitabın size güzel mesajlar vereceğini düşünüyorum.
