Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Yılımın değil tüm zamanların favorisi ve yeri bende çok özel olan bir kitap... Öncelikle size bu kitapta ne aramanız gerektiğinden, ne bulacağınızdan bahsedeyim biraz. Kitap olay üzerine değil duygu ve durum üzerine kurulu. Evet tabii ki olaylar da oluyor ama bu hikayede en önemli olan şey karakterlerin yaşadıkları, duyguları, travmaları. Empati
Işık umut muydu, yoksa işkence mi?
Başalamadan önce bu kitabı tavsiye eden, ödünç veren ve okumama vesile olan 
Zeynep hanımefendiye teşekkürlerimi sunuyorum.
Her zamanki gibi kitabın yazarını ve konusunu anlatmak yerine hislerimi yazacağım. Meraklıları için araştırma isteği ve okuma hevesi uyandırmadını umuyorum.
Okunmasını kesinlikle tavsiye ettiğim bir kitap 
Işığın O Kör Edici Yokluğu .
küçüklerin gözünden büyükler için yazılmış bir kitap ismi de zaten küçük prens
kitapta kendi gezegenin dışında yolculuğa çıkan küçük bir prensin karşılaştığı olaylar ve gene onun bakışıyla okuru yönlendirmeye çalışılması anlatılır(insan biraz da küçüklerin gözüyle bakmalı hayata)
küçük prensin karşısına birçok şey çıkar mesela çölde bir yılanla
Kanım dondu. Aşk hikayesi ile başlayıp sonunda taciz, delilik ve cinayetlerle son buldu. Kitabın başından sonuna kadar hayat dolu olan Katya nasıl böyle biri olabildi? Sanırım doğarken annesini öldürmesi de yazar için tam bir metaformuş. Zira kardeşi, babası, sevdiği adamlar ve sonunda kendini öldürmesi ile toplu katliama imza atmış bulunuyor. Annesinin doğumda ölmesi katliamın başlangıcıymış.Doktor, şanslı adammış ki iyi yırttı bu işten. Yaşadı yaşamasına ama bu travmayla buna yaşamak denirse. Bin ömrü olsa insanın bir kere bile yaklaşmaz aşka bir daha bunca olaydan sonra. Ben en çok Paul’a üzüldüm. Kendisini ailesine adamış, hayatını bir gün bile yaşamamış, fedakarlıklardan usanmamış olmasının karşılığı ölümmüş. Katya’ya gelirsek yaşadığı taciz onu delirtmiş. Zor… Çok zor yaşadığı… Baş edememiş olması olası. Keşke başına geldiğinde kendisini vursaydı sadece. Böylece bu ağır deliliğe maruz kalmazdı belki. Böyle delirme hissine karşı koymasına hiç gerek yoktu, ölüme teslim olmak böyle durumlarda en iyisidir. Tabi o zaman roman böylesine şaşırtıcı olmazdı. Bu arada hakkını vermek lazım yazarımız gerçekten acımasızmış. Kitabın başından itibaren ser verip sır vermedi. Gerçi okurken hep kafama yatmayan şeyler oldu ama açıkçası sonunu böyle beklemiyordum. Sonuna kadar aşk dolu olan bir kitap sonunda katliama dönüştü. Hala etkisinden çıkamadım. Çok ilginç bir kitaptı. Tabi ki beğendim ama sonu çok acıydı. Beni üzdü. Üzülmek isteyen okuyabilir. İçiniz parçalanacak buna emin olun.
Yaşamımıza keyif katması amacıyla olsun, kişiliğimize katkı sunması amacıyla olsun veya biraz olsun dinlenmek arzusuyla olsun kitaplar okuyoruz. Okuduğumuz kitapların içerisindeki karakterleri ve yazarı anlamak da bu işin en zevkli tarafıdır bana kalırsa. Geçtiğimiz günlerde Ahmet Ümit'in söyleşisinin olduğu salonda bulunarak kendisini canlı bir gözle görmek ve dinleyebilmek şansı elde ettim. Ahmet Ümit'in bizzat yarattığı ve okuduğum bir karakterini, kendisinden dinlemek çok ilgi çekiciydi. Eşik'i okumak buna benzer bir ilgi çekicilikle beyin kıvrımlarımın arasında gezinmeme neden oldu. Çünkü okudukça Tahir'i ve yazarın kendisi arasında bir bağ kurmamak elimde olmadı. Yazarı tanıdığım kadar Tahir'i tanımadığım ve Tahir'in yaratıcısının da yazarın kendisi olduğunu düşündüğüm zaman böyle bir bağı kurma hakkını okuyucu olarak kendimde gördüm açıkçası. Kaldı ki, yazarı biraz olsun tanıyor olmam Tahir'i de anlamama yardımcı oldu. Hatta bir adım daha ileri giderek Tahir'i anladıkça yazarı anladığımı söylemem gerekir. Her okuduğum kitapta elbette yazar-karakter arasında bu derece bir ilişkilendirme yapmıyorum ancak Tahir karakteri özel bir karakter olduğundan, Eşik de yazar ve biz okuyucuları açısından özel bir kitap olduğundan düşüncelerimin bu denli samimi olması gayet doğal. Anlatılmak istenenlerin zihnin zeminine adeta minder kurularak oturtulduğu bir kitap olmuş. Kitap içerisindeki kronolojik yapı da ayrıca bir memento etkisi bırakıyor. Oldukça anlaşılır, açık ve akıcı. Güzel bir insanın bize sunduğu güzel bir eser. Nicelerine.
Kolay kolay elimden bırakamadığım kitaplar listesinde bu kitap. Ortamı, karakterleri, olay örgüsü mükemmel. Son bölümlere kadar tereddütte kaldım neler olduğunu asla tahmin edemiyorsunuz ama sonu bomba gibiydi. Vallahi ne söylesem nasıl anlatsam spoiler olur o yüzden tavsiyem okumanız yönünde. Tella'ya bazen skar'a ve diğer karakterlere zaman zaman sinir oldum neden böyle dedi niye böyle yaptı diye ama sonunda herşey bir düğüm gibi çözülüyor. Tek sevmediğim yanı Skar'ın affediciliği oldu okuyanlar beni anlamıştır bence. Babasından nefret ettim gerçekten. Ve Julianı da sevemedim. Hele ki son sayfalarda. Skar'ın davranışı çok aptalcaydı. Asla affetmezdim ben olsaydım ama kitap bu elbette illa böyle şeyler olacak. Sonu da tahmin ettiğim gibi bitti. Yeni maceralara zemin hazırladı ve ikinci kitabı okumaya geldi sıra.
Sefiller 1. Cilt Fantine
"Sefiller" benim yıllardır okumak isteyip bir türlü başlayamadığım bir kitaptı. Sonunda o cesareti toplayıp başladım. 1. Cildi olan "Fantine"i bitirdim.
Okurken ilk başlarda kafamda kişiler birbirine girmiş dahi olsa sonlara doğru tüm taşlar yerine oturdu.
Jean Valjean hayatında yaptığı bir kötülük uğruna ömür boyu kötü damgasına mahkum edildi. Oysa o değişmek için çabalamış, herkes tarafından sevilen birisi olan Mösyö Madeleine olmuştu. Buna izin vermediler. Her zaman olduğu gibi iyilikler değil de kötülükler ile hatırlandı. Bir sonraki kitabın nasıl devam edeceğini merak ediyorum. Bu cilt hakkında diyebileceğim şey şu ki,
Sen ne kadar iyi olursan ol, üstündeki damgaların gitmesine izin vermiyorlar ama sen değişmeye çalışmaktan, iyi birisi olmak için çabalamaktan vazgeçme. Vicdanının sesini dinle♡
İyi Kelebekler
Bu kitabı henüz evli olmadığım adama tanıştığımızdan iki üç hafta sonra doğum günü hediyesi olarak almıştım. İçine de şöyle bir not yazmışım:
"Öyle sanıyorum ki, bu dünyada birilerinin hayatlarına dokunmak için varız. Kelebek etkisi gibi yani... Hayatının hayatıma dokunduğu bu noktada, senin hayatına geçmişten dokunsun istediğim insanların ve yüreğine dokunsun istediğim cümlelerin kitabı... "
Bu kitap beni okuduğumda oldukça etkilemişti. Nasıl kolayca kötüyü düşünebildiğimizi gösterdiği için aslında ne kadar kırılgan olduğumuzu da göstermişti. Ama karakterin aşkı ve değişimi ve aşkının diğer kişileri de değiştirmesi... Hepsi zincirleme birbirlerine bağlıydılar. Öyle ya kelebek etkisi hep iyi şeylere yol açmazdı. Ama kötü kelebek etkilerini öğrenip iyilerine bağlanabilirdik... İyi kelebeklere o zaman!
Nemesis maratonunda okuduğum başka bir kitap ile geldim. Açıkcası kitabı indirimden alırken en kötü birine hediye ederim diye düşünmüştüm. Kitap ilk çıktığında çok fazla sayfada tanıtımını gördüğüm için de ön yargılıydım.
Kitabın arka kapağını görünce bir şans verdim. İyi ki de vermişim 🫨
Kitap Duru ve Uğur kısa bir tatil dönüşü kaza geçirmesi, bebeklerini kaybetmeleri ile başlıyor. Kazanın ardından Duru için zaman farklı ilerlemeye başlıyor. Bebeğini kaybetmenin yanı sıra kocasının, “kendi kocası” olmadığını düşünüyor. Düşündüklerinin gerçek mi yoksa beyninin bir oyunumu olduğu konusunda ikileme düşüyor. Psikolojik destek aldığında da Capgras Sendromu olabileceği ihtimali her şeyi daha da karmaşık hale getiriyor. Duru yılmadan içinde bulunduğu ikilemden çıkmak için ipuçlarını takip ediyor. Olaylar zinciri ardı ardına geliyor.
Yazarın ele aldığı konu özgündü. Duru’ nun kendi içinde yaşadığı çıkmazlar. Uğur’a bir an eskisi gibi hissederken bir anda yabancılaşması… Yaşadıklarına rağmen yılmadan ayakta kalması takdire şayandı. Duru’nun kendini bulmasında en büyük destekçisi Dr. Çınar olmasa karanlık kuyuda belki de kaybolacaktı. Karakterler okurken yaşadığımı hissettim. Kesinlikle kurgu okuyucuya geçiyor.
Kitap son ana kadar gerilimin dozunu düşürmedi. Okurken zihnimde devamlı; Hayal mi? Kim bu? Şu olabilir mi? Amacı ne? gibi milyon tane soru döndü. Gereksiz betimlemelerin, duyar kasan tiratlara yer yermeyen tam dozunda bir kitaptı. Bu kitap ile güzel bir başlangıç olmuş, yazarın gelecek kitaplarını merakla bekliyorum
#kübranınkitabı bugün size okurken şok ,ağlama gibi bir çok duyguyu bir arada yaşayacağınız yine uzun ama hikayeyi ,olayları o kadar merak ediyorsunuz ki hemen bu sayfayı bitirip diğer sayfaya geçmek istiyorsunuz ,18 yaşında Elif’in yaşadıklarına şahit olacaksınız ve sürekli kendinize yazar acaba devamını ne zaman yazacak diye bekleyeceksiniz… Gelin size biraz anlatayım ;Elif durumu iyi bir ailenin kızıdır ,düşünürken bile içimi ürperten ,Rabbim hiç bi kadına yaşatmasın dediğim bir olay geliyor başına ve o olaydan sonra kendiniz toplayamaz ,yakınları ne kadar destek olsa da toplayamadı.Yeni bi sayfa açmak istedi hayatında ,hayatında ki herkesi geride bırakarak gitmek ister,ailesi onun mutluluğu için bu durumu kabul eder,yeni ev yeni okul hayatı başlar.Okulda yeni biri ile tanışır Demir Kara ama daha derin şeyler var bu olayda .Devamını anlatmicam merak edin ki o kalın kitabı sizce hemen bitirin ,sizce Elif yeniden bir hayat kurabilecek mi ,yeni hayatın da onu neler bekliyor? En önemlisi kötü geçmişini unutup ruhuz düzelecek mi?Demir le Elif arasında neler olacak …? Yazar devamını yazdığın da ilk okuyan ben olabilirim
Bana göreyse yaşam aynıydı. Değişen bizdik.
Yeni bir başlangıç yapmak...
Lafta geçmişte yaşanan hayatı silip atmaktır. Gerçekte ise ruhuna daha fazla yayılmasını engellemek için anıların yarattığı izlerin sadece etrafını temizlemektir.
Sadece yaşamak istiyordum. Nefes almak. Geçmişi unuturken umut kırıntılarımı yarınlara saçmak...
Hüznün mutluluğu
Ahhh Ferideee!!!! Bu roman gerçekten yüzlerce kere de okusam sıkılmayacağım tek roman olabilir. Karakterle kendimi öylesine özdeştiriyorum ki, sanırım o yüzden. Ve onun o hüzünlerine gizlenmiş mutluluğu... Şevk-i Şurude diye bir kelime var, bir ara üzerine şiir yazmıştım. Tam da bu anlama geliyor. Mutluluğa gizlenmiş hüzün. Feride tam olarak böyle bir karakter. Dizisinde de Fahriye Evcen karakteri öylesine iyi canlandırmış ki, o gülen gözlere her baktığınızda içindeki hüzünleri çekip çıkartasınız geliyor. Belki de bu yüzden de beni çok etkilemiştir. Hiçbir zaman saf mutluluk ya da saf hüzün olmadığını gösterdiği için. Dünya edebiyatından ne okursam okuyayım benim hala en sevdiğim kitap bu. Bıkmadan okuyacağım... Karakterin öğretmen olması, benim öğretmeyi deli gibi sevmem, bir zamanlar tek hayalini kurduğum meslek öğretmenlikti. Karakterin karakteri... Her şey hepsi çok güzel. Bir de belki ortak köklerden geliyor oluşumuz. Belki yabancı kitaplarda bu eksik kaldığı için hepsiyle böylesine bağdaştıramıyorum kendimi. İşte öyle çalıkuşu.... Şimdi yine sorsan yine seviyorum seni...
·
Puan vermedi
Jose Saramago’nun Ressamın Günlüğü kitabını iyi ki onca olumsuz yorumu dikkate almadan okumuşum. Kitap bir ressamın anılarını yazdığı içe yolculuk kitabı. Yazarın en önemli şaheseri “Körlük” kitabında olduğu gibi bir olay çevresinde gelişen akıcı bir dille okuyucuyu sürükleyen bir kitap hayaliyle bu kitaba hiç başlamayın.
Lakiiin kendiyle sık sık
Sən öləndə kim olacaq gözlərini bağlayan?!
Yazıçı müsahibələrindən birində deyir:"Oyun havası" birnəfəsə yazılıb. Təxminən on gün ərzində. O zaman mən kifayət qədər qələm təcrübəsinə malik idim. Nə isə yazmağa başlayanda özümü necə deyərlər, suda balıq kimi hiss eləyirdim. Hadisə həyat materialı idi və mən yalnız adları və məkanı dəyişdirmək istəyirdim ki, yazı çap olunandan
YORUMLAMA BİRAZCIK UZUN OLMUŞ OLABİLİR AMA İNANIN DAHASI VAR...
Merhabalar arkadaşlar okuyup bitirdiğim bir eser ile buradayım
Eserimiz Sayın #emineçaykara tarafından sunulan, bir bir kaleme alınan #oktaysinanoğlu nun hayatını, yaptıklarını, başarılarını , fikirlerini , değerleri ve ve ve birebir anlatımı ile oluşturulan, soru cevap şeklinde ilerleyen harikulâde bir eser.
Oktay Sinanoğlu'nun
