Kitabı okumadan önce bir aşk romanıdır diye tahmin ediyordum ama kitap kendi içinde bağlantısız bir iki sayfalık deneme yazılarından oluşuyor. Bir kitabı sevebilmek için okunan sayfalarda kendimizle ilgili cümleler bulabilmek önemlidir. Altını çizdiğimiz her cümle kalbimizdeki duygulara saplanan bir oktur. Bu kitapta çok fazla oka sahip olmamakla birlikte kitabının nabzını hissettiğim cümleler şunlardı:
"Herkes bu meydana bir zafer için gelir; ben ise sâde sana yenilmek için geldim."
Kâinat kitabını okumak uzun sürer; kendi kitabını oku!..
Zaten hangi kelâm, hangi sırrın düğümünü çözmüştür?
Ben cehennem olamam; çünkü bağrıma düşen dertleri görünce ateşim söner, onları yakamam. Ben cennet de olamam; çünkü keyif ve mükâfat için kapıma sokulanları ağırlayacak güzelliklerden uzak ve boşumdur.
Dostum, sen ormanda su arayan vurulmuş bir geyik gibisin. Boşuna inkâr etme yaralısın işte.
Ammâ inan bana ki, senin ateşin, suyun söndüreceği tanıklıklar dan değildir.
Seni görmemiş olsaydım, her güzelliğin bir çirkinliği, her tamâmın bir eksiği, her iyiliğin bir fenâlığı, her doğruluğun bir eğriliği olduğunu bilmeyecektim.
Ey benim Rabbim, ne diye bu zavallının içine hem o yanıp yakılmak ateşini verdin, sonra da dudağına kilit vurdun?
Vladimir Nabokov un en yenilikçi ve en girift romanı olduğu da gönül rahatlığıyla söyleyebilir :):(: Okunup geçilecek bir kitap değil; kavranmayı ve çözülmeyi bekleyen
