Bitti... nihayet bitti.
Okuduğum en zor metinlerden biri diyebilirim. Karanlık, umutsuz, hayalsiz. Sert ve zor bir coğrafyanın en az coğrafya kadar soğuk insanlarıyla, dünyadan nefret eden bir kişinin ilerlemeyen, ama bir yerde de durmayan, devamlı söylenen hikayesi. Huzursuz, huzur da aramıyor.
"Yaşam arı, en duru, en karanlık, en kristalize umutsuzluktur." syf.260
Ressam Strauch için gerçekten üzgünüm.