En dayanamadıkları şeyse sessizlikti.Çünkü sessizlikte gerçek yaşantıların nasıl olduğunun farkına varıp korkuya kapılıyor ve hemen gürültüye başlıyorlardı.
Sonra içime ve hatta dışıma kapandım.Küsmek gibi bir şey.Bir çeşit gölge fesleğeni. Bir çeşit olmayan hayat.Zaten hiçbir şeyi kararında bırakamamak ve ortasını bulamamak gibi bir sorunum var benim.Epeyce göçebe yaşadım,sadece iki valizim oldu.Bir yığın insan tanıdım.Ama hep yalnızdım.